ใครจะรู้ (Who knows)

ตอนกูลำบากใครจะรู้ ตอนกูลำบากใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
ตอนกูลำบากใครจะรู้ สู้ตัวแทบขาดใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
พวกมึงคงคิดว่ามันง่าย
พวกมึงคงคิดว่าใครๆ ก็ทำได้
กว่าจะมีเงินจะมีทองจะมีค่าย
ต้องเอาชีวิตกูไปแขวนอยู่บนด้าย
กว่าที่กูนั้นจะมายืนอยู่นี้
มันไม่ใช่ง่ายไม่ใช่แค่ปีสองปี
ไม่ใช่มายืนและก็แอ็กซีนสองซีน
แต่ว่ากูทำมาด้วยสองมือสองตีน
มึงคงไม่เห็นตอนที่กูน่ะซุ่มซ้อม
บอกตัวเองว่าเฮ้ยมึงอย่าเพิ่งท้อ
บางวันตาแดงไม่ได้เมาแต่เพิ่งร้อง
ขอโทษไม่ว่างบางทีผมเลยเพิ่งง้อ
ตอนกูมีกูเลี้ยงหมด ตอนกูหมดใครเลี้ยงกู
พวกมึงก็รู้ว่ากูสด ทำเพื่อทดแทนคนเลี้ยงดู
กูเคยเป็นเด็กเดิน กูเคยเป็นเด็กเสิร์ฟ
ตอนนั้นกูเด็กเกิน เคยเกือบทำเด็กเกิด
พวกบอกว่ากูพลาด เดี๋ยวพวกมึงก็รู้
พวกบอกว่าไม่ยาก เดี๋ยวพวกมึงก็รู้
ตอนกูลำบากใครจะรู้ ตอนกูลำบากใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
ตอนกูลำบากใครจะรู้ สู้ตัวแทบขาด ใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
แจกใบปลิว เป็นสตาฟฟ์
เฝ้าร้านเกม คอยดูกราฟ
เป็นพนักงาน จานก็ต้องล้าง
กูยอมลำบาก เพื่อสักเงินล้าน
ตอนกูลำบากใครจะรู้ ตอนกูลำบากใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
ตอนกูลำบากใครจะรู้ สู้ตัวแทบขาดใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
ตอนกูลำบากใครจะรู้ ตอนกูลำบากใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊
ตอนกูลำบากใครจะรู้ สู้ตัวแทบขาดใครจะรู้
พวกมึงน่ะเห็นตอนสบาย แต่มึงไม่เห็นตอนกูบู๊