Αγέραστα λόγια (Agerasta logia) (Outro)

[Verse]
Βλέμματα κρύα μα η πόλη βράζει
Το τέρας της ρουτίνας ψυχές κατασπαράζει
Τρομάζεις κι αράζεις χαράζωντας το μαράζι
Ρομποτικά κινείσαι σαν εργοστάσιου γρανάζι
Δε σε νοιάζει η ζωή μα πόσο χρήμα βγάζεις
Σε διέταξαν πως δε μετράς αρκετά για να αλλάξεις
Και πως στην υσυχη υπόληψη δεν πρέπει να φωνάξεις
Σου βάλανε ταμπέλες, σε τοποθέτησαν σε τάξεις
Οι αρχαίοι μας δώσαν φως κι εμείς είμαστε στο σκοτάδι
Παλιά στην κορυφή του πολιτισμού, τώρα μας έχουνε σαν κατακάθι
Κι εσύ ρουφάς ακόμα του καφέ το κατακάθι
Ανιστόρητος να επαναλαμβάνεις λάθη
Καταδικασμένος, συνεχεία μεθυσμένος
Καταθλιπτικός κι ο γιατρός σου δίνει κι αλλά χάπια για να 'σαι ευτυχισμένος
Αποβλακωμένος στο πλήθος με μίσος και ζήλια, για αίμα διψασμένος
Με άγχος και στρες φορτωμένος
Μες στην πνευματική φθήνια με μόνιμο παράπονο κι ανεκπαίδευτου γκρίνια
Σαν minions στη γιορτή, στη διασκέδαση στο κουτί, στο «σ' εμενανε γιατί;», στου αυγερινού τα καλντερίμια
Κι η γλυκούλα χαμογελάει θέλει ρομάντζα, λουλούδια
Μια ζεστή αγκαλιά στο τελευταίο ηλιοβασίλεμα της Σούδας
Να μου λέει «Ένα ακόμα κομμάτι τραγουδά μου
Ιησού Χριστέ μου, Βούδα μου, σώσε κάθε Ιούδα»
Μα η θερμοκρασία της καρδιάς σας περιβάλλον πολικής αρκούδας
Κι η ασχημία της κάμπιας γίνεται ομορφιά μιας πεταλούδας
Αν προσπαθήσει, αν μπει στο κουκούλι και ματιά κλείσει
Την πραγματική φύση της να ανακαλύψει
Διαλογίσου κι ευχαριστήσου
Και θα ακούσεις για πρώτη φορά τον εαυτό σου να σου λέει «Είμαι μαζί σου»
Εσύ θα ξέρεις ενώ οι άλλοι θα νομίζουν
Δε θα υποφέρεις πια, δε θα 'χεις διαμονές για να σε βασανίζουν
Είναι η αλήθεια μου
Σου δίνω δωρεάν εμπειρική γνώση, δε σου πουλάω τα παραμυθία μου
Η εχεμύθεια μου
Σαν απαλές πρωινές δροσοσταλίδες που δειλά εισέρχονται από τα παραθύρια μου
Μέσα στη λαίλαπα
Ν' ατενίζω τον Ήλιο πριν πέσει πίσω απ' τα πέλαγα
Παλιά δε μ' άκουγες να κλαίω, τώρα με έπιασες που γέλαγα
Απέδρασα απ' τις εξωτερικές φυλακές στα εσωτερικά μου απέραντα
Η ευφυΐα εξελίσσεται μ' επίγνωση μέχρι να είμαι γέροντας
Τα λογία μου ειν' αγέραστα, για την ύπαρξη έχω ερωτά
Η τσέπη σας γεμάτη μα τα μυαλά σας απένταρα
Ευτυχώς από το χάος σας πέρασα και την έκανα, τα 'παμε