Age Farda Bi Man Shoroo Shod

[قسمت اول]
اگه فردا بی من شروع شد
اگه بودی، دیدی نبودم
اگه دادی شنیدی، همونم
از سیگارت دودی دیدی، همونم
اگه بادی درختا رو رقصوند
پیچید تو بند و رختا رو رقصوند
خنک شد گونه‌های خیست
لاله‌های گوشت
شونه‌های تیزت
اومدم عطر موهاتو بدزدم
آخرین عکس نگاتو بدزدم
بخند، خنده‌هات خوبه برام
اومدم کوه غماتو بدزدم
تو منو ندیدی و دیدم تو رو
از هر مسیری رسیدم تو رو
تا همین دیشب، تموم عمرم
توی رویاهام بوسیدم تو رو
اگه فردا بی من شروع شد
همون آدم قبلی بمون
با کولی برقص
با اهلی بخون
رام نشو
وحشی بمون
اگه فردا بی من شروع شد
مث تموم دیروزای بی من
رام نشو
اشک نریز
غصه نخور
قوی بمون
فقط یه دفعه دیگه موهاتو
همون‌قدری کن که دوس داشتم‌شون
بعدش، بازم به میل خودت
از اینم کوتاه‌ترشون کن
من همون یه تصویر و
شعر نوشتم تا خواب ابد
این یکی‌ام می‌کارم
تو صخره‌ی سینه‌ام، از آغاز ابد

[قسمت دوم]
گرمه بازار زمستون
سکه شده کار زمستون
سلامِ خرگوشای چاقو
به آدم‌برفیای بی‌دماغ برسون
لقمه بگیر واسه بچه‌ی کار
از آذوقه‌های فصل شکار
از شونه‌ی چوبه‌ی دار، یه شرم بردار
بگیر جلو قلب تزار
من هرچی بگی کم بلدم
جز غم
هرچی بگی غم بلدم
نفرت و خشمم یکم بلدم
چی کار کنم؟
دیدم غلطم
نشونیِ کلیدِ زندونِ تنمو می‌ذارم
تو آخرین صفحه‌ی سپید
به پوست رنگیه حیاط دست نزنی
دلِ سیاهِ پاییز زیرِ برگِ بنویس
که فردای بی منو لا چین‌چینِ دامنت
تماشایی شدنت، می‌رقصی بزن
که امضا حضورت امروز و نیست
اَ فردا که بودی یه حرفی بزن
گلی که قطار انداخت زیر پل
تو رودخونه خوابه به موت بزنش
تو غروبت طلوع یه جای دیگه بود
یه دروغِ نابه اگه خوب بگنش
ریل تنمو پیچ کردی زمین
که خورشیدت کنه مرز و مکان
این نردبونِ افقی می‌خواست
تو غروب بهت برسه، از ترسِ زمان
هی قطار رو سریع‌تر هل دادمش
هی نسبیتی به دادم نرسید
زمین قورتت داد، شب منو بُرد
اگه فردا کسی صدامم نشنید
اگه فردا بی من شروع شد
داد خیابون و من شنیدی
دودِ سیگارت و من می‌دیدی
نور نتابونی رو شب می‌بینیم
قصه نرسیدنِ ما
چه خوشگل‌تره اَ همه‌ی رسیدنیا
کشیده به خوابِ کنارِ تو
زد دست سنگین و زشتِ دیدنیا