Age Az Man Beporsi

[ورس 1: امير خلوت]
اگه از من بپرسي زندگي اينه
باور کني خدا رو دل نميگيره
بايد حس کني پيشته باهاش عشق کني
تو آغوش بگيريش ماچش کني
ميگن زندگي قشنگ ني. مگه چيجوره؟
حاجي فرداي تاريکي همه چي نوره
احمقه اون که فک ميکنه همه چي پوله
همه چي جوره، بخند که همه چي کوله
با نور ماه، راه ميشه رفت تو جاده هاي تاريک
ميتوني مردونه بموني زنده لابلاي تاريخ
دست به دست هم بديم آرايش به بازي
جاي جنگ واسه هم آرامش بسازيم
ماشه ها بي تلنگر، واژه ها بي تنفر
هر قدم که برميداري داشته باشي هدف رو
صبر نکني بفهمي ميگيره واست دلش کي
اينجا جهنمه خب، ولي تو بايد باشي بهشتي
نقاب رو بنداز دور، تو بايد خودت باشي
بشکني، بخوري زمين، باز رو پاي خودت پاشي
ثانيه ها واي نمي ايسته، ميگذره مثل برق و باد
صاف باشي هر دلي، ميکنه فردا از تو ياد

[کروس: معراج]
اين چاشني زندگيه نباشه چي په؟
کجا رسيد اون که تلاطم رو بهانه ميکرد؟
زيادن اونا که ليچارو بهش حواله ميدن
تو جاده آرامشه، تا ميشه عوارضي رد
رسيدن خوبه يا طعم حرکتو چشيدن؟
واسه من تصميم مهم تر از يه کليشه است
په ميدم ترجيح جا تو کسلي چپيدن
بجنگم با سلولم تا آزاديمو ببينم

[کروس: امير خلوت]
اين چاشني زندگيه نباشه چي په؟
کجا رسيد اون که تلاطم رو بهانه ميکرد؟
زيادن اونا که ليچارو بهش حواله ميدن
تو جاده آرامشه، تا ميشه عوارضي رد
رسيدن خوبه يا طعم حرکتو چشيدن؟
واسه من تصميم مهم تر از يه کليشه است
په ميدم ترجيح جا تو کسلي چپيدن
بجنگم با سلولم تا آزاديمو ببينم

[ورس 2: معراج]
خب اگه از من بپرسي، لبخند و کلي
ورقه که مجموعه اش يه دفترچه اميده
درست ني بموني تو سرفصلش عمري
ميدرخشه پشت هر صفحه خورشيد
نگاه به دوردست، خوبه اما زودتر
جوره اون که حالشو تو همين روزا خوب کرد
اين به معناي «گذشتن از حقمون» نه
ولي به معني «پشت هر تاريکي يه نور هه» چرا
اين رويه ادامه داره هميشه
ولي چشم به هم بذاري ميرسه نتيجه
شايد اولش همينه
ولي واسه من يعني رسيدن به ته قضيه
بهترين حس من اينه
نگاه به آسمون کني مهم ني چي رو زمينه
همين که طلبيده دمي برسه از ريه رديفه
کمي انگيزه، بريزيم تو هر دقيقه
ببينيم ميده نويد آينده اي که بعيده بالايي
يعني پشت حصارو حتي نديده آزادي
ولي مرده حسابي اگه بشي به لالايي
اسير، خواب نه بيداري يعني حبس نفس عميق
بگيري کمو نديد

[کروس: امير خلوت]
اين چاشني زندگيه نباشه چي په؟
کجا رسيد اون که تلاطم رو بهانه ميکرد؟
زيادن اونا که ليچارو بهش حواله ميدن
تو جاده آرامشه، تا ميشه عوارضي رد
رسيدن خوبه يا طعم حرکتو چشيدن؟
واسه من تصميم مهم تر از يه کليشه است
په ميدم ترجيح جا تو کسلي چپيدن
بجنگم با سلولم تا آزاديمو ببينم

[ورس 3: ناطق]
اگه از من بپرسي که همه چي تو سرته
مثبت شو که منفي زندگي تنشه
من جواب گرفتم از قلبم يه عمري
پشت تاريکي نوره اگه از من بپرسي
همه چي نگاه من و تو بوده همين
انتخاب تو اون و انتخاب من اين که
خونه بسازم با آجراي دلم
با هر کي بود بين من و شماها غريب
تو شهر نور پر پنجره نمون
ميشه با اميد جلوي لختيا دووم بياري
ته شبه تا اذون بيداري
تا بشه برات يه روز اين سختيا تموم
اين آفريد? ذهنيه که بازه
سازش با هر اون چه که تو دنيامون ساخته
يه ترنم خوش گوش دلنوازه
صداي پاي ثانيه، اون که نشنيده باخته
من شنيدم، تو هم گوشاتو بسپر به
صداي قلبت، با همه کم و کاستش
اين زندگي به زعم من يعني زيبايي
يعني توان جنگ واسه رسيدن به خواسته

[کروس: امير خلوت و معراج]
اين چاشني زندگيه نباشه چي په؟
کجا رسيد اون که تلاطم رو بهانه ميکرد؟
زيادن اونا که ليچارو بهش حواله ميدن
تو جاده آرامشه، تا ميشه عوارضي رد
رسيدن خوبه يا طعم حرکتو چشيدن؟
واسه من تصميم مهم تر از يه کليشه است
په ميدم ترجيح جا تو کسلي چپيدن
بجنگم با سلولم تا آزاديمو ببينم