Afsordegi

فکر کنم آخراشه
دیگه کارم تمومه
خودمو نمیشناسم
هیچی ازم نمونده

در و دیوار خونه قهرن بام انگار
بیا بهشون بگو که تقصیر من نبوده
یه روزی حقمو از این دنیا میگیرم
بیا که آرزوهام بدون تو میمیرن
هیچ جایی بدون تو انگار جام نیس
تموم خیابونا بهونتو میگیرن

از تکرار روزای مثه هم خستم
کاش نمیدیدمت توئه بی عاطفه رو اصلا
همه چی واسم یه حس غریبی داره
از این پیرمرد توی آینه میترسم

گذشته آب از سرم
هیچی مهم نی واسم
دروغ میگم با خودم
دیگه تو مردی واسم

گم میشم تو خاطرات اون روزا بازم
الان همه منو به افسردگی میشناسن
شدم یه روانی که بدجوری رد دادم
هر چی که داشتمو پای تو به باد دادم
تو کل این سالها همه زندگیم بودی
لعنت به چشمات که نمیرن از یادم

رو همه دنیا دارم چشامو میبندم
برگرد نذار اینا به اشکام بخندن
همه بهم میگن گذاشته رفته تو
رفتنی نیستی چرا نمیخوان بفهمن