Άδειο Βλέμμα (Adeio Vlemma)

[Verse]
Αναλαμβάνω τις ευθύνες μου, το πιο μεγάλο ψέμα
Γέμισα πληγές το σώμα μου, συνήθισα το αίμα
Μιλώ σ' εμένα
Κι αν δε με αντιμετωπίζω με ειλικρίνεια, δε θα το κάνω για κανέναν
Άδειο βλέμμα έχω κι ας γέμισα εικόνες
Χαμένα καλοκαίρια στην αναμονή για βροχερούς χειμώνες
Έκανα το μέλλον μου, παρόν κι έχασα την ουσία
Τώρα όλα παρελθόν και στον ορίζοντα απουσία
Δε με ξέρεις, δε σε ξέρω μα γνωρίζω καλά
Δεν έχουμε τόσο μεγάλες διαφορές στα μυαλά
Ούτε στα βιώματα, όλοι τρέμαμε κάτω απ' τα παπλώματα
Όταν νιώθαμε μόνοι μας λες και μας σκεπάζαν χώματα
Όταν μας έπνιγαν οι μνήμες εκείνες
Μέσα σε νύχτες που πεθαίναν πάνω στα ρολόγια οι δείκτες
Μία νίκη ανάμεσα σε τόσες ήττες
Το ν' αποδεχτείς τις πίκρες και να φτάσεις εκεί όπου ποτέ δεν πήγες
Δίνω την απορία μετά την επίλυση αποδεικνύοντας πως όλα είναι ψέμα
Τα χέρια και τα νεύρα τεντωμένα
Τα χημικά του μπάτσου δε μου κάνουν τίποτα
Τα μάτια μου ήταν καμμένα
Απ' όταν βρέθηκε απέναντι μου το ψέμα
Απ' όταν είδα για πρώτη φορά να φτύνω αίμα
Απ' όταν γλίτωσα το νυστέρι στη γέννα και το 'φαγε η μάνα μου για 'μένα
Από τότε σκέφτομαι αρρωστημένα
Με βάση τη λογική του κοινωνικού σας συνόλου
Έχω πρόβλημα, μα αυτό δε με υποβαθμίζει καθόλου
Κι ας με βλέπουν οι δικοί σου για τρελό
Αφού έτσι τους βλέπω κι εγώ, κάτι θα 'χω κάνει καλά
Το λογικό με το παράλογο απόλυτα σχετικό
Κυνηγώ να ζήσω μέσα σ' έναν κόσμο κυνικό κι αυτό είναι κακό
Και «Το κακό να τ' αποφεύγεις» μου 'χαν πει
Μα ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που το κακό μέσα τους είχε μπει...