Abre Bahar

رسمِ بدعهدیِ ایام چو دید ابرِ بهار
گریه‌اش بر سمن و سوسن و نسرین آمد (دو بار)

ساقیا
می بده و غم مخور (دو بار)
از دشمن و دوست
که به کامِ دلِ ما آن بشد و این آمد (دو بار)

مرغِ دل باز
هوادارِ کمان ابروییست (دو بار)
مرغِ دل باز
هوادارِ کمان ابروییست (دو بار)
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد (دو بار)

گریه آبی به رخِ سوختگان بازآورد
نالهْ فریادرَسِ عاشقِ مسکین آمد

سحرم دولتِ بیدار به بالین آمد
گفت برخیز که آن خسرو شیرین آمد (دو بار)

قدحی درکش و سرخوش به تماشا بخرام
تا ببینی که نگارت به چه آیین آمد (دو بار)

رسمِ بدعهدیِ ایام چو دید ابرِ بهار
گریه‌اش بر سمن و سوسن و نسرین آمد (دو بار)