Aashti

به کسی بر نخوره ... بر نخوره
من یکی پنجره امو میبندم
این همه پنجره ی باز بسه
من به قاب آینه میخندم

به کسی برنخوره ... برنخوره
من یکی پیشه خودم میمونم
در شب بی کسی و بی حرفی
برای دل خودم میخونم

خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم
خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم

به کسی چه این صدا این حنجره ماله منه؟
کی مثل من لحظه هاشو زیر آواز میزنه ؟

کی به جز من می تونه خاطره هاشو بشماره
جز خود من کی به فکر موندنو سر رفتنه؟

به کسی بر نخوره ... بر نخوره
اگه تنهائیه خوبی دارم
اگه از خلوت خود سر مستم
اگه چون پروانه بی آزارم

خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم
خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم

به کسی بر نخوره ... بر نخوره
اگه دستم پره عطره یاسه
اگه در پیله ی خود خوشبختم
کسی جز من، منو نمیشناسه

به کسی بر نخوره ... بر نخوره
اگه من اهل خراب آبادم
شجره نامه ی من ماله منه،
به کسی چه من یکی آزادم

خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم
خواب بودم بیدار شدم، آشتی کردم با خودم