7 Gün 7 Gece

[Verse 1]
Uyanmak en ağır işkence gelir sabahtan
Uyumayı da bırakmıştı geçen yazda şafakta
Yanında bir bıçak olsaydı eğer eskaza
Başıyla top oynyacaktı, sonra ebedi rahatlık

Ayağa kalktı aynı gömlek, aynı pantolon
Aynı rutin, aynı yemek, aynı ucuz sigara
Kapı koluyla vedalaştı klasik hoşçakallarıyla
Aynı okul aptal insanlar şehir çakallarıyla

Düzen disiplini Allah edinmiş öğretmen
Namus ince zarda değil, siz düzence düzülen
Aynı salak geometri, aynı salak kimyayı
İç açılar toplamı değil, iç acılar toplamı

Bir de sol sırada oturan kahpe vardı
Her bakışı günahtı bu yüzden saçı siyahtı
Değdiği göz yaktığı can güzelliğine ün katardı
Günahlarını dökmek için saçlarını tarardı

Bir seni seviyorumdan sonra, en çok beklediği çıkış zili
Aynı tren, aynı koku, aynı kuru kalabalık
Bir sigarayla beş dakikalık yol otuz beş dakikalık
Evde hesap soran anne, eve gelmez babalık

Dilinden anlayan bir lanet olası şarkılar
O kadar anlamlıydılar ki sanki onun konuşmadığı
Bir dilde gece kostümü en sevdiği renkte
Seher vakti muhabbet güneş ve ayla aynı yerde

[Verse 2]
Evet doğru uyku yoktu ama o yorgundu
Uyumuyordu rüyasında görmemek için onu
Dayanamıyordu büyük yüklere
Ne göz kapakları ne kendisi kendinin efendisi

Uyarıcı haplar çantasının gizli gözünde
Velakin o günahkar kadın hep anne gibi gözünde
Kendini bulduğu onu vurduğu sokaklar
Çevresinde ona benzemye çalışan onca kadın var

Geç vakitli korkulardan kurtulmanın tek yolu
İnanmadığı dinlerdeki yalan gelen dualar
Hiçbirini bilmiyor hiç faydası olmamış
Kendini sözle anlatmanın artı ebedi susuşlar

O gün bi sis bulutu sigarasını gizlerken
Karşı kaldırımda belirdi bir kadın silueti
Unutmaya ölümü biçtiği, göz yaşıyla seviştiği
Onca zaman çöpe gitti, yüzünü görünce

Allahsız bir çift göz tavaf etti suratını
Sislere yoldaş ederken umarsızca dumanını
Kendi eline baktı siyahtı, demek ki yalnızdı
Onlarınsa birbirine kelepçeli parmakları

Dayanamadı daha fazla bakmaya o yaratığa
Evin yolunu yalan etti kapıda soluk soluğa
Gecenin en koyusu üstelik de saat on iki
Bu soğuk bu ayaz yetmedi İstanbul sisli

Babasının tek hatırası soğuk tabanca kabzası
Korkuyordu, o gece yanına aldı babasını
Dayanamadı fazla artık uykuya daldı
Rüyasında aynı sület, aynı hayalet

Saat beş onda uyandı kanter içinde
Bu sefer korkmadı babasını yanında görünce
Yavaşça sarıldı onlar yüzünden kabzaya
Ve bütün derdini babasına anlattı