19

[Verse]
Έχεις δει ποτέ τα αστέρια του ουρανού σου από κοντά
Και μετά μέτρησες και πίστεψες έναν πύργο που απλά
Εκφράζει κάτι για πολλούς αλλά για σένα απλά πολλά
Που θα μπορούσες να είχες κάνει μα αρκέστηκες στα απλά
Έχεις κάτσει ποτέ σου να αναλύσεις την μιζέρια σου
Ή την άφησες να αναλυθεί απο το τσιγάρο στα χέρια σου
Έστριβες το επόμενο μεγάλωνε και εκείνη ενώ απλά έβλεπες
Λιγότερος καπνός να σου έχει μείνει
Έχεις αναρωτηθεί άμα οι φίλοι σου σε νιάζονται
Ή απλά σε χρειάζονται οικεία για να αισθανονται
Και οταν τους χαιρετάς και κατευθύνεσαι στο σπίτι σου
Αυτοί σε συζητάνε και σε χλευάζουνε γιατί ήσουν πάντα λίγος
Άν λίγος δεν ένιωσες ποτέ είχες τα μάτια σου ουρανό
Ενώ η γη σου βάλτωνε δεν ένιωσες ποτέ σου ασήμαντος μικρέ
Και δεν τα έβαλες με τον εαυτό σου λεν' πεθαίνεις με τις ενοχές
Δίνοντας τόσα σε ενα κόσμο που αντάλαγμα δεν δίνει
Δεν έχω καμιά ευθύνη ούτε στην μοίρα ούτε στην μνήμη
Να παλέψω για αυτούς όταν αυτοί δείχνουν να μην είναι εκεί
Δεν έχω προς αυτούς καμιά ευθύνη
Μα η ευθύνη λένε πως μεγαλώνει οσο μεγαλώνω
Και όμως δεν βρίσκω το δρόμο την ευθύνη για να νιώθω
Και δεν ξέρω γενικά που οδηγεί αυτό τελικά
Και αν ευθύνομαι που νιώθω την ευθύνη εμπειρικά
Έκανα πάντα κάτι λίγο παραπάνω κάτι
Ήθελα να μου θυμίζει οτι είμαι λίγο παραπάνω
Από τους υπόλοιπους πολλούς που ζούσαν με τρόπους κοινούς
Και όταν μου μίλαγαν δεν ανταποκρινόνταν ούτε ο νους
Και πάντα ρώταγα γιατί αρκούσε μόνο μια στιγμή
Ώστε η λάμψη απο τα παιδικά μου μάτια να χαθεί
Ήτανε μέρες που γυρνούσαμε με τα παιδιά ως το πρωί
Μέσα στην ανάγκη ο χαμένος μου εαυτός να βρεθεί
Και ήθελε μόνο μια στιγμή για να κολλήσω
Μόνο μια στιγμή να μην μιλήσω
Μόνο μια στιγμή να φτιάξω κάτι ώστε μετά να τραγουδήσω
Μόνο μια στιγμή την στιγμή να αποθανατήσω
Και τόσο το προσπάθησα πολύ ενώ άλλο τόσο καθόλου
Να βάλω σε μια τάξη επιτέλους το μυαλό μου
Μόνο ελπίζοντας οτι θα στρώσει στα 18 μου
Αλλά στα 18 μου νιώθω τόσο μπερδεμένος μόνιμος ερωτευμένος
Όταν μένω για λίγο σε ένα μέρος που θα σιχαθώ
Σε λίγο επομένως δεν θέλω να μείνω ίδιος γιατί θα με σιχαθώ
Ούτε να αλλάξω γιατί δεν θα μείνω εδώ
Μα ξέρω πρώτος πως δεν θέλω να μιλήσω κάτι να πω
Ενώ θέλω να τραγουδήσω το ρυθμό
Που με κράτησε από μικρό ζωντανό
Πάρε με από εδώ, και

[Chorus]
Να μην με πας πουθενά άκουσα απο στόματα τόσα πολλά
Και όλα αφήσανε τόσα κενά
Να μην με πας πουθενά
Πες τους φίλους μου τους αγαπώ πολύ
Μα νιώθω την ανάγκη να φεύγω όσο χρειαστεί
Και κράτα όσα σου είπα σαν φίλου συμβουλή
Γιατί δεν ξέρεις πότε βρίσκει η χαριστική βολή καρδιά