18 years

ມັນເປັນອີກປີທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງຜ່ານເລື່ອງລາວຄົນດຽວ
ບາງສິ່ງບາງຢ່າງມັນເລີ່ມ ສອນໃຫ້ເຮົາຢຸດຢ່າງເປັນວົງວຽນ
ບາງເທືອຂ້ອຍອາດຈະເສົ້າ ແຕ່ບໍ່ເຄີຍດັບຄືແສງທຽນ
ສິ່ງໃດທີ່ຂ້ອຍນັ້ນຍັງບໍ່ຮູ້ ຂ້ອຍກໍ່ອອກໄປສະແຫວງຮຽນ

ມັນກໍດີຢູ່ ກັບບັນຍາກາດທີ່ງຽບສະງົບ
ບາງສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຫວັງ ມັນອາດບໍ່ເປັນໄປຕາມທີ່ພົບ
ໜັງສືທີ່ຂ້ອຍຂຽນ ມັນເປື້ອນຫຼາຍໜ້າຈາກມຶກທີ່ລົບ
ມື້ນີ້ໝອນມັນບໍ່ມີນ້ຳຕາ ຄືທຸກໆຄັ້ງໃນຕອນທີ່ຊົບ

ຂ້ອຍປ່ຽນການໃຊ້ຊີວິດ ໂດຍອອກຈາກໂລກທີ່ຈຳເຈ
ຂ້ອຍອອກເດີນທາງຫຼາຍຂຶ້ນ ເພື່ອຫາຄວາມສຸກຂອງຕົນເອງ
ຂ້ອຍຕັດສິນໃຈຕ່າງໆ ໂດຍບໍ່ມີຄຳວ່າລັງເລ
ມື້ໃດທີ່ຂ້ອຍນັ້ນຢືນບໍ່ໄຫວ ກໍ່ຍັງມີເພື່ອນເປັນສຽງເພງ

ຂ້ອຍໄປພົບສິ່ງຕ່າງໆ ກັບອ້າຍນ້ອງຄືຄອບຄົວ
ຂ້ອຍລອງມາເກືອບທຸກຢ່າງ ທີ່ວົງວຽນຢູ່ຮອບຕົວ
ຂ້ອຍຖືກມາເກືອບທຸກຢ່າງ ຕັ້ງແຕ່ນ້ອຍຈົນຮູ້ຕົວ
ບາງເທືອຂ້ອຍອາດບໍ່ຟັງໃຜ ຈົນເບິ່ງເປັນຄົນບໍ່ຮູ້ຄວາມ

ອີກຫຼາຍຊີວິດ ທີ່ຕ້ອງດຳເນີນໄປ
ເວລາຫວ່າງ ຂ້ອຍເປີດບີດລຳເພີນໃຈ
ເລື່ອງຄວາມຮັກ ຊ່ວງນີ້ຂ້ອຍອາດຈະເມີນໄປ
ເພາະຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຈະສົມຫວັງ ແມ້ຂ້ອຍທົນເຈັບຈົນເກີນໄປ

ຄືຢູ່ໃນໂລກຂະໜານ ຕັ້ງແຕ່ໂຕຂ້ອຍມັນຫາຍເສົ້າ
ເຄີຍຢູ່ໃນຫ້ອງເປັນທິດ ຮ່າງກາຍຄືຄົນກະຫາຍເຫລົ້າ
ເອັນໂຕລົງຕຽງ ພ້ອມສຽງຫາຍໃຈທີ່ພາຍເບົາ
ສຸກໃດຈະດີເທົ່າກັບ ຄວາມສຸກຂອງໃຈແລະກາຍເຮົາ

ຊີວິດມັນໂຄດຈະສັ້ນ ບາງຄົນຢາກໃຊ້ແຕ່ໃຊ້ໄດ້ໃຊ້
ໂອກາດເຮົາບໍ່ຄືກັນ ສິ່ງໃດເຂົ້າມາກໍຄວ້າເອົາໄວ້
ສິ່ງໃດທີ່ຜິດພາດ ກໍ່ເກັບໄປເປັນບົດຮຽນໄວ້
ເພາະສຸດທ້າຍແລ້ວ ກໍ່ມີແຕ່ເຮົາທີ່ຄຽງໂຕເອງໄປຈຽນຕາຍ

ເບິ່ງໄປອານາຄົດ ຂ້ອຍຢາກມີພາບເບິ່ງວິວນ້ຳ
ຕອນອາທິດຕົກດິນ ຢູ່ກັບຄົນຮັກແບບfeelນັ້ນ
ຮູ້ວ່າທາງມັນຢາກ ຂ້ອຍເລີຍຕ້ອງhealໂຕເອງຊ້ຳ
ຮອດເວລາຕ້ອງໄປຕໍ່ ເພາະໝົດເວລາເຮົາchillແລ້ວ