11:11

[ورس یک – سپهر خلسه]
السی میفرسته بیتو منم توو فازم
انقده خراب نشه قافیه بسازم
کهنه شد واسم اینا که براشون تازست
آرزو کنم هر موقع 11:11 ست
میدونستم برم ایران باید بمالم
* ندارم حتی برم تووی سفارت
دلیلش بماند، ترویج جهالت
یا من میبرم یا اونا، نیستش سه حالت
نشد به * اگه شد هم چه عالی
نقشه هام رو آب همه انگار کمه چگالیش
نمیشه سوسکی بیای بری به ما بمالی
جوابم قطعی به حادثه احتمالی
اینا توو فایتن، منم توو فلایتم
وجدانم پاک نشد حتی بستم سایتمو
دماغ دافم عین لمینتام وایتن
ترسامو خاک کردم ازش اومد کاج دَر
420 تووی باسفروس
منتظرم توو لابی باز دو تا کار درست
چشا سرخ حالم نسیه خوبه
وقتی برم مهم نی که ازم اسمی بمونه

Sepehr Khalse & Young Sudden – 11:11 Lyric
[ورس دو – یانگ صادن]
میگم خوبم ولی هی دارم بدتر میشم
عین لوکیشنم هی دارم عوض میشم
مث اون که توو بچگی دادم دیسشو
الآن ولی داداشمه واسش رگمم میدم
با هر کی بودم همش مینالید که نبودم
با همه بودم و من با هیشکی تهش نموندم
بد بودم ولی با کسی بد نبودم
نبود پوست روشنم پُر تاریکیه درونم
متنفرم از اینکه بحثا رو کش بدم
همین الآن حال میده نه فردا بهشت برم
شاید منم انقد ساکت نمیشدم
اگه یکیو داشتم همه حرفامو بهش بگم
یه روزی سر پایینی یه روزی سر بالا
امیدت به خدا باشه * تووی شخص دادا
یه جا دستی گرفتم یه جا رفت دستم بالا
چهار تا یک ته بالا، سلامتی سربازا
چون میدونم تنهایی کشیدن چه سخته
چون میدونم تنهایی چقد پُر حرفه
چون تنها بودم من تنها ترینِ شهر
چون دیدم تنهایی تو گمبرون هم باشی دستات سرده