01:05

[Verse 1]
Φοβάμαι να νιώσω καλά, φοβάμαι το μετά
Φοβάμαι μην ξυπνήσω και δω τις ίδιες εικόνες ξανά
Γράφω με χαμόγελο για πρώτη φορά
Σήμερα μπόρεσα και ξύπνησα γεμάτος, δε θυμάμαι πολλά
Τα θυμάμαι όλα, για την ακρίβεια
Γι' αυτό έμαθα να κολυμπώ, δεν περιμένω να μου πετάξουν σωσίβια
Άσε με να παλεύω με τα κύματα
Θα βγω στην επιφάνεια όταν όλοι θα νομίζουνε πως πνίγηκα
Είμαι το Χ έξω απ' την τρίλιζα, δεν μπαίνω σε καλούπια
Δεν ψήνομαι να πιω τη ζωή μου κούπα
Δες με να γυρνάω σαν λούπα μέσα στα μάτια σου
Και μην αναρωτιέσαι γιατί τίποτα δε σου 'πα
Ζω απ' τη φωνή μου μα με 'σένα δε μου βγαίνει
Και δε με νοιάζει να μάθω τι μου συμβαίνει
Πώς να εκφράσω με λόγια όλα όσα νιώθω
Όταν το ίδιο το μυαλό ν' αναλύσει δεν προλαβαίνει;

[Chorus]
Μη με ξυπνήσεις ακόμα
Είχα καιρό να νιώσω χάδι στα σημάδια μου
Θέλω να μείνω στο τώρα
Ήταν ανάγκη να πάρω πίσω τα βράδια μου
Μη με ξυπνήσεις ακόμα
Δε θέλω να γυρίσω πίσω στα σκοτάδια μου
Να μη φοβάσαι το χειμώνα
Να μη φοβάμαι τη μέρα που θα λείπεις όταν ανοίξω τα μάτια μου

[Verse 2]
Είμαστε ξένοι μα νιώθω σαν σε ξέρω από πάντα
Ήσουνα στο άπειρο που κοίταζα τα βράδια
Στο αμήχανο χαμόγελο όταν μέτραγα σημάδια
Και στο πιο όμορφο άρωμα που μύρισα σε μαξιλάρια
Ο χρόνος κάνει ό,τι θέλει, πότε κυλά και πότε περισσεύει
Θα σου πάρει τα πάντα πριν να σου φέρει
Και μ' αφήνει σαν παιδί να προσπαθώ να τον παγώσω
Γιατί όταν σ' έχω στο πλάι μου, το μέσα μου ομορφαίνει
Είναι ανεκτίμητο
Το κατάλαβα την πρώτη νύχτα που 'σφιξες το χέρι μου μες στ' αυτοκίνητο
Κάναμε τα χαμόγελά μας κίνητρο
Τελικά το ταξίδι ξεκινάει απ' τον προορισμό του κι ας μου φαινόταν απίθανο
Αν ήξερα να ζωγραφίζω, θα σου έφτιαχνα στ' αλήθεια το πιο όμορφο κάδρο που έχεις δει
Μα εγώ πήρα στραβή γραμμή
Τα σχέδια μου ήταν άτσαλα, στα χρώματα δεν είχα επιλογή
Ώσπου είδα το χαμόγελό σου να μου κόβει τη φωνή
Πλησίασες το χέρι σου, πήρες το μαύρο απ' την καρδιά μου
Μου είπες «Από σήμερα θα ζωγραφίζουμε μαζί» κι έβαλες τα χρώματά σου στα χρώματά μου
Κι ήρθαν μέρες δύσκολες, μέρες που να φανταστείς δεν ήθελες
Σπείραμε ανέμους, θερίσαμε θύελλες
Περνάω απ' τη γειτονιά σου πού και πού πριν τη δουλειά μήπως σε δω
Προτού με δεις εδώ κι αυτό είναι από τα λίγα που δεν ήξερες
«Είμαστε δέντρα χωρίς ρίζες» είχες πει μια μέρα
Γι' αυτό δεν έχω θέση αλλού αν δεν έχω κι εσένα
Οι ήσυχες νύχτες φεύγουν γρήγορα σαν σφαίρα
Ήταν το πιο όμορφο όνειρο πριν την πιο ψυχρή καλημέρα
Προτού το «έχω» γίνει «είχα»
Προτού περάσει η τελευταία νύχτα, φυσάω στον άνεμο τη σπίθα
Φλόγα, καμένη γη, φωτιά και πέτρα τώρα
Η φωνή γίνεται κραυγή αν συνηθίσεις να πνίγεις τα λόγια
Κι είμαι μαλάκας γι' αυτό, μα δε βλέπω το εγώ, εννοώ το εδώ κι εδώ ακουμπάω την ψυχή μου
Συγγνώμη αν κούρασα με το κατεβάτο, μα ήταν ο μόνος τρόπος για να πάρω πίσω τη φωνή μου

[Chorus]
Μη με ξυπνήσεις ακόμα
Είχα καιρό να νιώσω χάδι στα σημάδια μου
Θέλω να μείνω στο τώρα
Ήταν ανάγκη να πάρω πίσω τα βράδια μου
Μη με ξυπνήσεις ακόμα
Δε θέλω να γυρίσω πίσω στα σκοτάδια μου
Να μη φοβάσαι το χειμώνα
Να μη φοβάμαι τη μέρα που θα λείπεις όταν ανοίξω τα μάτια μου