نوید صدر، متولد ۱۶ آبان ۱۳۷۰ در تهران، یکی از هنرمندان تاثیرگذار نسل دوم هیپ‌هاپ فارسی است. او که در دوران نوجوانی علاقه‌مند به نوشتن و فعالیت‌های ادبی بود، با مجلات طنز کودکان و وبلاگ‌نویسی فعالیت هنری خود را آغاز کرد. نوید در میانه‌های دهه ۱۳۸۰ نخستین تجربه‌های موسیقایی خود را در قالب یک گروه رپ زیرزمینی آغاز کرد و از همان ابتدا بر مفاهیم اجتماعی، اخلاقی و انسانی تاکید داشت.

نوید در سال ۱۳۸۵ با تشکیل گروهی به نام «پروتسترز» به‌صورت جدی وارد دنیای رپ شد. این گروه که شامل چند رپر جوان بود، فعالیت خود را با ضبط آلبومی به نام «دخمه‌های شهر» آغاز کرد. هرچند این آلبوم هرگز به‌طور رسمی منتشر نشد، اما به‌عنوان اولین تجربه حرفه‌ای نوید نقش مهمی در شکل‌گیری هویت هنری او ایفا کرد. پس از انحلال گروه، نوید به‌صورت انفرادی به تولید موسیقی ادامه داد و تک‌آهنگ‌های متعددی منتشر کرد که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.

در فاصله سال‌های ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۰، نوید با انتشار تک‌آهنگ‌هایی چون «تیغو نکش»، «ترکیب جدید»، «آقای بادکنک»، «من و تو» و «همه‌چی خوبه» توانست صدای خود را در میان طیفی از مخاطبان تثبیت کند. این آثار غالباً محتوای شخصی، اجتماعی و طنز تلخ داشتند و به‌خوبی بازتاب‌دهنده دیدگاه‌های او در قبال جامعه و زندگی روزمره بودند.

نخستین آلبوم رسمی نوید با عنوان «خشت» در سال ۱۳۹۰ منتشر شد. این آلبوم حاوی ۹ قطعه بود و توسط نوید، مضراب و آتور ساخته شده بود. «خشت» از نظر ساختاری گام مهمی در کارنامه نوید محسوب می‌شود؛ چرا که وی در آن به شکلی پخته‌تر به مسائل اجتماعی، اعتقادی و انسانی پرداخت. آثاری همچون «خدا»، «راحت شدی» و «بازیمو بلدم» از قطعات ماندگار این آلبوم به‌شمار می‌روند.

در ادامه، آلبوم دوم نوید با عنوان «یک» در سال ۱۳۹۴ منتشر شد. این آلبوم نیز با همکاری همان تیم پیشین ساخته شد و محتوایی تأمل‌برانگیز داشت. قطعاتی مانند «آرامش»، «به‌م بگو» (با حضور بامداد) و «دیروز، امروز، فردا» (با حضور رضا پیشرو) توانستند بازتاب‌های گسترده‌ای میان مخاطبان ایجاد کنند. آلبوم «یک» نشان‌دهنده بلوغ هنری نوید و تمرکز او بر مفهوم فردیت، زمان و تحول اجتماعی بود.

سبک هنری نوید را می‌توان آمیزه‌ای از شاعرانگی، خودکاوی، واقع‌گرایی اجتماعی و آگاهی سیاسی دانست. او در آثارش کمتر به خودنمایی، خشونت یا پزهای رایج هیپ‌هاپ تن می‌دهد و بیشتر به دنبال ایجاد مفاهیم پایدار و ارتباط واقعی با شنونده است. زبان شعر او نرم، درون‌نگر و گاه طنازانه است و این ویژگی‌ها باعث شده‌اند که آثارش در میان مخاطبانی که به مفهوم‌گرایی علاقه دارند، جایگاه ویژه‌ای پیدا کند.

در سال ۱۳۹۹، نوید در همکاری با پرودیوسر مطرح «فارسی» آلبومی مشترک با عنوان «در شبکه موجود نمی‌باشم» منتشر کرد. این آلبوم شامل ۱۷ قطعه بود که ۶ تای آن‌ها با صدای نوید اجرا شده بود. این همکاری نشان‌دهنده انعطاف نوید در پذیرش فضاهای جدید موسیقایی و تعامل با هنرمندان مختلف بود. فضای آلبوم ترکیبی از مدرنیته، مینیمالیسم و مضامین فلسفی بود که نوید در آن خوش درخشید.

در سال‌های اخیر، نوید با آلبوم «به وقت نون» که در سال ۱۴۰۲ منتشر شد، به اوج تازه‌ای در کارنامه هنری خود دست یافت. این آلبوم شامل ۱۳ قطعه با همکاری آهنگ‌سازانی چون شمرونی، فارسی، نجوا، دهش، دهقان و آتور بود. برخی قطعات نیز با حضور هنرمندانی چون آئین، صفیر و سهیل سرب اجرا شده بودند. محتوای آلبوم بر مفاهیمی مانند رشد شخصی، آسیب‌های اجتماعی، معنویت، فشارهای معاصر و امید به آینده تمرکز داشت.

در کنار آلبوم‌ها، نوید تک‌آهنگ‌های برجسته‌ای نیز داشته است. از میان آن‌ها می‌توان به «خطا»، «پرده‌ها»، «مرگ ستاره»، «پرواز»، «فاصله»، «پدر میشم» و «پروانه» اشاره کرد. هر کدام از این قطعات در بستر خاصی تولید شده‌اند و بخشی از فضای فکری و احساسی نوید را به مخاطب منتقل می‌کنند.

از نظر همکاری، نوید سابقه فیت با هنرمندان مختلفی از جمله رضا پیشرو، بامداد، صفیر، سهیل سرب، فارسی، آئین و دهش را در کارنامه خود دارد. این همکاری‌ها علاوه بر ارتقاء کیفیت موسیقایی آثارش، موجب شکل‌گیری شبکه‌ای از تعاملات هنری در میان موزیسین‌های مستقل رپ فارسی شده است.

نوید از اعضای اصلی تشکل «دیوار رکوردز» است. این لیبل که در دهه ۱۳۸۰ تأسیس شد، میزبان بسیاری از چهره‌های مستقل و متعهد رپ فارسی بوده و در رشد این ژانر نقش مهمی داشته است. نوید نیز با حمایت دیوار توانسته مسیر هنری خود را با آزادی کامل دنبال کند. او بارها در مصاحبه‌ها تأکید کرده است که هیچ وابستگی به نهادهای مالی یا دولتی ندارد و تنها در پی تولید هنر مستقل و معنادار است.

در کنار فعالیت موسیقایی، نوید نقش فعالی در آموزش و ترویج فرهنگ هیپ‌هاپ نیز دارد. او در پادکست‌ها، جلسات گفت‌وگو و پروژه‌های فرهنگی شرکت کرده و همواره سعی کرده است تا دانش، تجربه و دیدگاه‌های خود را با نسل‌های بعدی به اشتراک بگذارد. خود را نه تنها به‌عنوان یک رپر، بلکه به‌عنوان «شاعر، معلم، مهندس صدا و کنش‌گر فرهنگی» معرفی کرده است.

جایگاه نوید در رپ فارسی را می‌توان خاص و منحصربه‌فرد دانست. او نه اهل حاشیه است، نه دنبال ترندهای زودگذر. در عوض، بر مسیر خود تمرکز دارد، به تولید اثر باکیفیت وفادار است و همواره تلاش کرده تا صدای کسانی باشد که کمتر شنیده می‌شوند. او از جمله معدود هنرمندانی است که توانسته‌اند میان فرم هنری و محتوای اجتماعی، توازنی پایدار برقرار کنند.

در مجموع، نوید صدر با بیش از ۱۵ سال سابقه در رپ فارسی، آثار قابل‌توجه، همکاری‌های موفق و تعهد به هنر مستقل، به یکی از چهره‌های شاخص و قابل‌احترام این ژانر تبدیل شده است. او همچنان فعال است، با ایده‌های جدید، صدایی تازه و رویکردی انسانی.