Κάτι σαν Όνειρο (Kati san Oneiro)

[Verse 1]
Σου έχει συμβεί πολλές φορές, ναι σίγουρα
Να θες να βγεις στον δρόμο, να τρέξεις όσο πιο γρήγορα
Μπορείς να, να πάρει η πόλη τα χρώματα που εσύ θες να δεις
Να φωνάξεις και η φωνή σου να σπάσει όλα σύνορα
Η πίστα σου να γίνει η πλατεία
Η γειτονιά σου έμπνευση για κάθε συνοικεία
Και αν τυχόν περάσει αστυνομία
Ο μόνος λόγος για να μείνουν είναι αν ζητάνε φασαρία
Έχουν περάσει 10 χρόνια πάνω-κάτω
Και είμαι ακόμα ο Ντέτρο, απ'το ΜΙ συνδικάτο
Στο κάτω-κάτω, το χάρισμα είναι κατατεθέν
Και αν δεν καταλαβαίνουν κάποιοι, πάντα θα παίζουμε κάτι γαμάτο για να χουν κάτι γαμάτο να λεν
Ρίμες ροτβάιλερ για πάντα και στα πάντα
Ανατινάζω τον γυάλινο κόσμο τους
Τον χωρίζω σε τόσους νομούς
Η χώρα μας είναι το μόνο σίγουρο
Και ζω στο Λίχτενσταϊν, στη ζωή μη βάζεις πρόγραμμα
Ζήσε σε ένα freestyle αν ψάχνεις όνομα
Κοίτα στην καρδιά σου μέσα
Και ό,τι και αν κάνεις απο κει και πέρα, βάζε την καρδιά σου μέσα
Να'σαι αληθινός, το όνομα σου καθαρό κράτα το
Και ό,τι δεν σε πα, μη ντρέπεσαι, απλά παράτα το

[Chorus]
Κάθε μας μέρα στην ζωή απολαμβάνουμε
Κρατόντας το αγνό, πάντα στον ουρανό το φτάνουμε
Έτος 08, το κάνουμε όπως το κάναμε
Το κάναμε με σεβασμό κι έτσι ρολάρει μέχρι να πεθάνουμε

[Verse 2]
Είμαι γω, το παιδί που θυμάσαι να κάνει ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ
Και με τον ρυθμό να τα'χω μπλέξει
Οκταράκια όταν είμαι φέσι
Με τους κολλητούς ή μόνος πίνω γιατί μου αρέσει
Είναι πόλεμος ψυχολογικός, ώρες-ώρες
Όμως τυφώνες, περάσαν πολλοί χειμώνες, περάσαν πολλοί
Γροθιές μέσα απο γυαλί, είμαι απ'την πολή που ποτέ δε ρωτάς ποιος, τι, που και γιατί
Ο φάρος μας φωτίζει την καρδιά της μουσικής
Και αν είσαι εντάξει ξέρεις πως μπορείς να'ρθεις όταν χαθείς
Θα μας βρεις εκεί, τσίτα ζάντα και τομπαριστί
Με παιδιά που μεγαλώνουν με την κουλτούρα αυτήν
Πολλοί ξεχάσανε τον τόπο τους, πολλοί φύγανε μακριά για να εκπληρώσουνε τους στόχους τους
Πολλά φιλιά, κάποιοι θυμούνται τον Νικόλα με μαλλιά
Και άλλοι για δικό τους πρόβλημα μια γυμνή κουτουλιά
Όπου και να πάτησα, είδα αγάπης αίματα, μάτια θολά
Για αυτό αγάπησα μια ξένη πατρίδα
Είτε επαρχία είτε Αθήνα
Παλαιό Ηράκλειο και Βύρωνα, λυρικά κοντόκανα
Το πενταμελές πλήρωμα, Ξαρχάς κομπανία
Αδέσποτο, σκυλί που θυμίζει οτι είμαστε κόπανοι
Και δεν καταλαβαίνουμε πολλά άλλα, όσο έχουμε λάσκα τα μυαλά
Έι Ψύχω, θεαματικές γροθιές, απ'το χθες ως το σήμερα
Αγρίμια ελεύθερα, όχι ανήμερα
Ποτέ πίσω από σίδερα, στο χώμα καλύτερα
Στο φλεγομένο δρόμο που πατώ δεν έχει σύνορα