Khazoon

ورس اول (دیگرد)
نه میشه کاشت نه داشت نه برداشت
گوشه ی لب مرده میزد تو قبر تبخال
آفتاب که بود واسمون یه روز نماد فردا
یادآور چیک عرق سگ‌دو شد تو گرما
فرقی نداره چی میشه نباید بذاریم دست رو دست
از دید گنده ها که مردم جرم نخ دندونن
اسلحه نعره میکشید ما رد شدیم از رو هم
اسطوره پهلوون یا لوطی تو کنج پستو حبس
مردم علیه مردم
ذلت پشت ذلت
ققنوسی بلند نشد از اون خاکستر ملت
شاه که عاشقت بود شهرزاد بگو تموم نشد قصه ت ؟
حاجر عروسی گرفت تو چشماشه برق نفرت
چرخ تاریخ شد پنچر موندیم له زیرش بی حرکت
چه شعری از این تلخ تر ؟ که میهن یه مرز بود!
توی مغزم و این عشق آفت زده بود وبال رفتن
انگار منم بودم یه مادر با قاب عکس که میرفتم مزار بچه م
که سور زدید به ضحاک
از خاک بودید پست تر
که مار شونه هاتون زایید اژدهای هفت سر
برگ آرزو پژمرد تو سینه کاشتید خنجر
وقتی که آدما قتل رو لطیفه کردن
شبیه شکنجه میشد طنین خنده ت
اون که رفیق صدات میکرد ازت جمع میکرد مدرک
دارا جاسوس فقر زن پاسوز مرد
بحث داغ روز؟ بهترین رپر گنگ!
از اون خزون که آسفالت رو با خون شستید
و پای درختامون چال شد تابوت خورشید
خزون موند
خزون نمیرفت
خون خزون تو جون باغ رخنه میکرد
شاخه ی درخت به ساقه ش دشنه میزد
میمکن از خونمون و باز تشنه میشن

همخوان:
خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟
خزون بهار شد زرد شد خونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون
خزون آتیش زدی به دودمونمون
خزون بهار شد زرد شد جونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون

ورس دوم (سوال)

یا دروغه اینکه از خاکیم و از گل
یا این خاک خصومت داره با خودش و نسلش
یه گربه ی کور واسه غذا میزد پرسه
با عشوه میاد سمتت و بعد چنگ میزد رو دستت
شکمش پر از رویا شد آروغ آرزو
نعره میزد پابکوب سیره شکم پاسبون
فرش قرمز خونیش فقط پاخور ناله بود
کفش اونا آهنی پا من چارق پاره بود
عزا شد روزگار همه ختمیم
نقطه سر خط تو پلک بزن باز ته خطیم
نفس تو سینه گندید
بغض نبود چاره وقتی روحمو درد مچاله کرد و درمون شد تسلیم
فهمیدم حبسیم تو حلقوم خشمیم زنده تو گور ترس
شرقی همیشه غمگینه
یا دروغه اینکه بنی آدمیم
یا پر از نفرتیم از خود که رو هر تنی تاولیم
نمونده دست و یاوری نمونده حرف و باوری
چی میشه سهم عشق که لقمه چرب ماتمیم
هنوزم دلتنگم برسه اون روز خوبت
هی شکوفه رشد کرد رو شاخه ها عطر خونته
بارون زد بی امون فقر هنوز توی جونته
نبود رنگین کمون تو جفت هوا که روی بومته
گذشته عمر قرن رو صورتت رد درد
ترک شد رود خشک پوستت شکسته تر
از خط اخم تا خال چونم زیر رقص اشک
هیزم جهنمته چوب لای چرخ من
تو تاریکی مطلق که روز نمیزاد
یه دختر که به حرف کسی گوش نمیداد
سقوط هر برگ یه کشته میداد
دامن گلیشو چتر کرد زیر یه درخت
مستونه چرخ زد که غنچه میخوام

همخوان:
خزون بگو چی می خوای تو از جونمون؟
خزون بهار شد زرد شد خونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم؟ که ریخت همه پوست موند استخونمون
خزون آتیش زدی به دودمونمون
خزون بهار شد زرد شد جونمون
خزون بگو چکارت کرده بودیم که ریخت همه پوست موند استخونمون