Zalooha Khoone Del Mikhoran

[ورس یک]
بلوک ما توش سرما سیمان میسوزوند
روزها شب میشن اینجا زود
مردها لاشه های زیر تیغن اینجا
که اون مرد زن ها رو می شکوند
بلوک ما توش زالوها خونِ دل می خورن
فکر ها آلوده ان بیخودن
خون ها کثیف، خون ها کثیف
ولی زالوها رو مقصر می دونن
دزدن همه وسط جنگ و همهمه
و ترس مردن با قمه و گرمی جنس اسلحه
و توی صورت درد میزنن بلند قهقهه
شوخ و مسخره، پُر از مسئله
اهالی این بلوک دورن از همه

[ورس دو]
وحشتی که بیداد میکرد پشتِ فنس ها
تو قانون بی قانون ها ریخت کل مرز ها
شهر زیر فشار، هرکی توی حصار
تو زالوها یکی میشد فقط طول و عرضا
بلوک گیر وبا، اهالی توو ادا
زالو رفت توو عبا، خون میشه غذا
خون شدش غذا، جشن شدش عزا
پُر از جهله این بلوک و گندیده فضا
ما مادران زالو های زالو زاده ایم
نام آوران جنگ تو اوج فرومایگی
جنگ واسه یابو، رای واسه هالو
عده ای که خط شکنی شدش توشون تابو
ما زنده ایم، ما نمی میریم
ماها از این جستیم هم فاصله می گیریم
ما علیه همیم، کوریم نمی بینیم
میکوبن زمین یکی رو دست نمی گیریم

[ورس سه]
غذا تموم شد زالوها همو می خوردن
و رو دیوار تاریخ میکشیدن شکلی مبهم
از خود گذشتگیشون، تا مرز ایثار
داشت میشد این وسط یه نطفه بیدار
یه نبض تازه، با خون پاک لازم
یه هستی که واسه حضورش بود خیلی حاضر
یه نقش نادر از نقاشی ماهر
بو دست های خدا میداد بتون این سازه
بدون گوشت و پوست و استخون و رنگ
به دور از حد و مرز جنگ جنون و مرگ
بی نیاز از شناخت خودش کمال دورش
کاملا فهمیده تر
بدون درد، بدون درد
شبیه تو، شبیه من
شبیه ما قبل کالبد ها و تن
شبیهِ چیزی که شد افتضاح خلق