Boş Arsa

[Verse 1]
Bu en saf teori,aklına gelen kaygılarla
Hücum eder kaldırımdan vücuduna yayalarla
Sen ilaçların yan tesiri, ben ruhunun gangsteri
Hücum eder kalbinden gözbebeğine yalanlarla
Kainatta dört metre kare meskene münhasır
Burada arsalanıp tellerle örülür binası
On yedi yaşında çıkartıp attım beyaz gömlekleri
Siyah bir hayata dair yaşayıp gördüklerim
Ben nöbet beklerim gece yokluğunun komasında
Her insan hayvanlık taşır mutlak omurgasında
Kalk oralardan, kalk gel buralara
Boş araziye ahşaptan gecekondular yaptım sana
Devir daim teslim töreni gece gündüz sürdükçe
Mevkim buğday arpa, sen uzakta güldükçe
Satılığa çıkardım şehri kelepir sahibinden
Az kullanılmış, altı katlı, yerin tam dibinden

[Nakarat]
Bakma uzaklara, uzaklar sensin
Yokluğundan istifade yazıyor yenik nefsim
Kalkma başkentten, kalma iki dirhem
Kaldıysa nefes toplanmaz kalktığın yerden

[Verse 2]
Rutubet dolaplarda, rutubet araflarda
Kitaplar sen kokuyor okuduğum her paragrafta
Benim ibadetim beş vakit kılındı sevdana
Kirpiklerinden hançer yaptım kıç kadar dünyama
Saç kırıklarında kıvılcım, yüzümde mahşer
Nalçalar Asya, nalçalar meşkler
Gönlünde aşiretler besle ki dolsun yerim
Yazdıklarının arasında en fazla; müsveddeyim
Gömlek cebimde eroin, kahraman dünya
Kemiklerime ilişti nefesin, kurtuldum güya
Parmaklarında ölüm, avuçlarında kan yetişir
Bu mevsim dudağının çatlağı ve yağmurun iç çekişi
Kımıldama ağıt var, kımıldama yanımdan
Sakallarım sararıp dökülüyor ilk sonbaharda
Tesadüf paramparça, sensizlik suistimal
Ecelin gölgesi soluk alıp durduğum ilk terminal

[Nakarat]
Bakma uzaklara, uzaklar sensin
Yokluğundan istifade yazıyor yenik nefsim
Kalkma başkentten, kalma iki dirhem
Kaldıysa nefes toplanmaz kalktığın yerden