Μη μου λες να ζω με αναμνήσεις (Buralardan Giderim)

Μια φορά ήταν κι έναν καιρό
Μην το πεις ξανά δεν μπορώ
Στο κορμί μου εσύ μέσα ζεις
Κάποιο λάθος μιας στιγμής
Δε μπορείς να συγχωρείς
Τιμωρείς κι αποχωρείς
Στον πόνο κέντρο χτυπάς, και πατάς
Κι όλα τα ξεχνάς

Σε μια κόλλα λευκό χαρτί
Μου αφήνεις ένα πρωί
Μια καρδιά σβησμένη, με ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;

Μη μου λες να ζω με αναμνήσεις
Δεν το αντέχω
Μου κρατάς τον κόσμο στα χέρια
Ας τον να πέσει κι ας χαθώ

Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
Στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
Και να 'σαι εδώ πριν τρελαθώ

Μη μου λες τώρα να ζω με αναμνήσεις
Δεν το αντέχω
Την αγάπη που είχαμε θέλω
Να 'χω ψυχή και λόγο να ζω

Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
Στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
Και να 'σαι εδώ πριν τρελαθώ

Μια φορά ήταν κι έναν καιρό
Μη το λες ξανά δεν μπορώ
Και για τέλος ποτέ μην σκεφτείς
Πες τι άλλο θα βρεις να πεις
Στο μυαλό μου μέσα απειλείς
Και οι νύχτες σαν ληστές
Στα μάτια δε με φιλάς, δεν γυρνάς
Τα κλειδιά πετάς

Και χωρίς ούτε μια ενοχή
Μου αφήνεις σ' ένα χαρτί
Μια καρδιά σβησμένη με ένα Χι
Σε ρωτάω γιατί;;;

Μη μου λες να ζω με αναμνήσεις
Δεν το αντέχω
Μου κρατάς τον κόσμο στα χέρια
Ας τον να πέσει κι ας χαθώ

Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
Στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
Και να 'σαι εδώ πριν τρελαθώ

Μη μου λες τώρα να ζω με αναμνήσεις
Δεν το αντέχω
Την αγάπη που είχαμε θέλω
Να 'χω ψυχή και λόγο να ζω

Τη ζωή μου όλη έχω διπλώσει
Στην αγκαλιά σου
Να μετρήσω ως το δέκα καρδιά μου
Και να 'σαι εδώ πριν τρελαθώ