Κρινoλίνo

Ψάχνω για την ψυχή τροφή
Μια χρυσή τομή, το "φ"
Ελπίζω να το έχω βρει πριν πιάσω το πι
Αν η ζωή ήταν μάθημα θα 'χα κοπεί
Μαθηματικά ακριβής αποτυχία, στα χα πει

Εκεί που άλλοι βρίσκουν "συν", εγώ βρίσκω "επί"
Οραματίζομαι ήδη το δωμάτιο μου στα ΚΑΠΗ
Δεν χρηματίζομαι, γι' αυτό ζορίζομαι και μένω πίσω με
Το μέλλον μου να διαγράφεται με μένα ταπί

Έχουν τα φρένα χαθεί, βγάζω για βλέννα χαρτί
Μ' αυτή να γράψω έναν στίχο ν ακουστεί σ' ένα αυτί
Η μοίρα μου μοιρολογεί σ' όλη τη γη ψάχνει να βρει
Μια μοίρα να 'χει ανά χείρας ένα δράμι δράμα σαν αυτή

Φτύνω ότι έχω πει στο παρελθόν για φίνο
Κλείνω μέρα ότι κάθε βράδυ πέρα αφήνω
Μαζεύω στο λιβάδι κρίνο-κρίνο
Όσο κρίνο χρειαστεί να φτιάξω μ' όλα αυτά
Για μένα κρινολίνο

Πίνω, πίνω, πίνω νερό
Αφού στομάχι δεν έχω χρόνια τώρα γερό
Δεν έχω για ασήμαντα συμβάντα καιρό
Έχω να διαλέξω μπλούζα, ριγέ ή καρό;

Κι έχω τέρμα μπερδεμένο ειρμό
Ρίχνω το κέρμα, σήμερα έχει χαρά ή οδυρμό;
Δεν θα μάθω αφού το κέρμα το έριξα στο συρμό
Κέρδισα για μένα λίγο ακόμα σεβασμό

Τι φάση με τη περιρρέουσα κατάθλιψη στο στίχο;
Βγάζω πιο χαρούμενο ήχο ακόμα κι όταν βήχω
Θα το πάρω απ' την αρχή και λίγο-λίγο
Θα κοιτώ λέξεις να σμίγω και σιγά σιγά να λήγω

Όποια δυσοίωνη μου σκέψη πλέον καταλήγω
Το μυαλό σε θετικά ερεθίσματα για λίγο ανοίγω
Θέλω από τη μιζέρια μου να φύγω
Κάποιος στα μαύρα μου χτυπά τη πόρτα, δεν ανοίγω...