İstemiyorum

Gün düşleri hep içim umut
Sokaklara çıkmak istemiyorum
Kuşlar gibi uçmak lazım özgürüm ben
Yeryüzüne inmek istemiyorum
Dağlar gibi dik durdum evvel
Şimdi bir çukurda çürüyorum
Ezilme derdi bana hep annem
Karınca gibi hissediyorum

Bulut olsam yağmura dönerim
Toprağa düşmek istemiyorum
Elin olsa mutluluk dilerim
Benim olmasın istemiyorum
Nefesimi saydılar sanki benim
Bitince ölmek istemiyorum
Ve artık buradan gidiyorum
Hoşçakal

Şiir:
Kaç sabahtır geceye uyanıyorum
Ne oldu güneşe aynalarda yokum
Dumanı tüten çay bardaklarına dokunuyorum
Elimi ısıtmıyor
Ağlayınca fark ettim artık gözyaşlarım yanaklarıma değmiyor
Keşke bir kez daha öpebilseydim seni
Sımsıkı sarılıp saçlarını koklayıp öyle gitseydim
Ölmüşüm ben bebeğim ölmüş
Herkesin korktuğu gün bana bugünmüş