Ίριδα (Irida)

Υπάρχει ο κόσμος γιατί ένα ποτάμι
Διασχίζει κάθετα την άδεια ψυχή
Και ανθίζει πάλι και περιμένει
Ένα καράβι στην ανατολή

Πρώτη φορά ο ουρανός είναι καθαρός
Και εφτά φορές είναι γαλάζιος σαν συνείδηση
Και είδαμε τότε μεσημέρι δύο παιδιά
Που αναλήφθηκαν πάνω από την φωτιά

Έμεινε ακίνητη η γρήγορη εποχή
Μέσ' το φιλί μας δεν υπάρχει αποστάσεις
Μόνο τον ήλιο είχαμε μέσα στην καρδιά
Όταν σε φώναζα αγάπη

Περνάει ο χρόνος μέσ' τα φανάρια
Και ξεθωριάζει η άσπρη γραμμή
Μέσ' το [?] το θαμπό σου βλέμμα
Που ένας πόλεμος το αγνοεί

Πρώτη φορά ο ουρανός είναι καθαρός
Και εφτά φορές είναι γαλάζιος σαν συνείδηση
Και είδαμε τότε μεσημέρι δύο παιδιά
Που αναλήφθηκαν πάνω από την φωτιά

Έμεινε ακίνητη η γρήγορη εποχή
Μέσ' το φιλί μας δεν υπάρχει αποστάσεις
Μόνο τον ήλιο είχαμε μέσα στην καρδιά
Όταν σε φώναζα αγάπη