Intro

[Verse]
Μ' αυτά που είδανε τα μάτια μου αδερφούλη μου, λίγο μυαλό ο μαλάκας να μην είχα
Όλοι αυτοί που εμπιστεύτηκα κι αγάπησα επάνω από τον τάφο μου τα γάρα τους θα στρίβαν
Κι ίσως να βγαίνει από μέσα μου γιατί δεν είχα δίπλα τον πατέρα μου στα ζόρια μου
Τα εμπόδια που ερχόντουσαν τα πήδαγα μονάχος μου γι' αυτό έχουν τόση δύναμη τα λόγια μου
Θα ήταν λες περήφανοι ακόμα; όπως ήτανε πριν κάτι χρόνια
Που πήραμε το πάσσο απ' την σχολή μου και χαρήκανε μα το 'βγαζα τα Σάββατα μόνο να τα σπάω τα χιόνια (ay)
Η μάνα μου φροντίζει περισσότερο την μάνα της, ανάθεμα, πως πέρασαν τα χρόνια;
Σ' είχα συγχωρέσει μα το έκανες ξανά κι έτσι κατάλαβα πως ίδιος είσαι ακόμα
Αυτοί που μου τα μάθανε δεν βλέπουν εφιάλτες
Αφήσανε την πόλη πάνω στις δικές μου πλάτες
Αναρωτιέται ποιος normal ακούει τον γιο της
Μα εμένα με ακούν μόνο τρελοί και παραβάτες
Όλοι είναι ψωνισμένοι γι' αυτό πέρα από τους φίλους μου δεν κάνω πια παρέα μ' άλλους rappers
Αν μου 'ξηγήθηκες καρντάσι μου να ξες θα ανταποδώσω, αλητάμπουρες είμαστε όχι μαλάκες (ay, ay)
Φέτος έκλαψα, και δεν ήταν από λύπη όπως συνήθως, ταυτόχρονα χαμογέλαγα
Με εμπιστευτήκατε χωρίς να με γνωρίζεται και βρήκα πίστη μέσα μου πως όλα αυτά θα πέρναγαν
Το βράδυ δεν μπορώ να κοιμηθώ, αλήθεια κοντεύω να τρελαθώ
Ίσως μια μέρα να γυρίσει το κεφάλι μου, να μπω μέσα στο honda, να πάω να σκοτωθώ
Κι αφού δεν μπόρεσα ακόμα να βρω τον ύπνο μου, ψάχνω να βρω ποια θα 'ναι η επόμενη μου μπάρα
Πως να μην είμαι φέτος καλά στην υγεία μου, αφού ανάψαν στην υγειά μου τόσα γάρα
Θέλω να με καθησυχάζεις, να έρθεις δίπλα να μου πεις όλα καλά
Όσοι είναι δίπλα μου θέλουνε ψυχολόγο γιατί ακούνε κάθε μέρα όσα δεν γράφουμε στο rap

[Outro]
Γράφουμε στο rap, γράφουμε στο rap
Θεσσαλονίκη, 2022, Wonderkid
Αυτός είναι ο πρόλογος, το που θα καταλήξω θα το γράψω όταν φύγω, επίλογος