Ευτράπελος (Eftrapelos)

[Chorus:]
Kάτω κάτω φτάνω πάτο πια
Όσο πασχίζω 'δω για να βρω ποιά
Πράττω λάθος, ποιά πράττω σωστά
Το χτίζω να πάω πιο μπροστά

Ελπίζω να πάω πιο μπροστά
Επιζώ με μάτια κλειστά
Βαδίζω στο πλάνο πειστά
Στο κάτω-κάτω κρατώ τα καλά
Τα άλλα απλά είναι ευτράπελα

[Verse 1:]
Λέξη που σου βγάζει αυτόματα χαζοχαρούμενο
Είναι η λογική αεριοθουμένο, το 'πα σε προηγούμενο
Κομμάτι
Έχει κάτι που σου βγάζει αφέλεια
Με την πολύ κακιά την εννοία

Και μένει απορίας άξιο
Αν το 'πε ποτέ κάποιος πριν τελειώσει το γυμνάσιο
Είναι αντάξιο με λέξεις από εποχές που υπήρχε το εξατάξιο
Τότε ευτράπελο ήταν η κάθε πράξη που φέρνε κακό

Μα όχι και κάτι άγριο πολύ σημαντικό
Άλλο αν το ευτράπελο γίνεται συστηματικό
Εκεί δεν είναι ευτράπελο, εκεί είσαι απλά μαλάκας
Μα κι αν είσαι ένας μαλάκας μη σε πιάνει πανικός

Ευτυχώς έχουμε κόσμο γύρω να μας συνεφέρει
Ένα μπινελίκι κολλητού γίνεται πια το χέρι
Βοηθείας, να σε φέρει απευθείας να δεις τι έχεις καταφέρει
Δεν είσαι πλέον δέκα να σε φωνάζουν αστέρι

Ξεφτέρι, το παιδί που απλά έτυχε δύο πράματα να ξέρει
Ίσως και να τού 'κοβε εν μέρει
Όμως επαναπαύτηκε, ποιός να το επαναφέρει;
Φτάνει πια Νοέμβρης να κόψει το καλοκαίρι

Κι αυτό ξεκίνησε απλά από ένα ευτράπελο
Τότε που ευτράπελο δεν ήξερε καν τι θα πει
Κι αν τώρα ξέρει, έχει ρίξει τις ευθύνες εκεί
Το αναφέρει όποτε δεχτεί τη κάθε κριτική

Τώρα μ' έχει δεσμεύσει ομώς η λέξη για να συνεχίσω
Με 'χω μπλέξει για άλλη μια φορά σε κάτι που ίσως σβήσω
Τώρα είναι αργά να γυρίσω τον χρόνο πίσω
Άλλο ένα ευτράπελο, απλά θα το κρατήσω

Αν κι ευτράπελος είναι κι αυτός που αλλάζει την κουβέντα
Και δε σημαίνει καν τα όσα έλεγα πιο πριν
Είναι απλά κάτι κωμικοτραγικό
Μήπως σημαίνει τα όσα έλεγα πιο πριν;

Και να θυμάσαι όλοι πιάνουμε πάτο
Αν είσαι στα κάτω σου πιάσε έναν πάτο
Από ένα παππούτσι και χτύπα έναν πάτο
Όχι πλάκα κάνω, αυτό μη το κάνεις

Μα αν όντως πιάνεις τώρα πάτο
Πάντα να θυμάσαι ότι πάει και πιο κάτω
Πάλεψε γι αυτό, όχι το να πας πιο κάτω
Μα ότι στο κάτω-κάτω δεν έπιασες πάτο-πάτο

[Chorus:]
Kάτω κάτω φτάνω πάτο πια
Όσο πασχίζω 'δω για να βρω ποιά
Πράττω λάθος, ποιά πράττω σωστά
Το χτίζω να πάω πιο μπροστά

Ελπίζω να πάω πιο μπροστά
Επιζώ με μάτια κλειστά
Βαδίζω στο πλάνο πειστά
Στο κάτω-κάτω κρατώ τα καλά
Τα άλλα απλά είναι ευτράπελα

[Verse 2:]
Κάποιοι με παρατηρούν, αυτό κάτι σημαίνει
Όσο γίνομαι πιο άνθρωπος η μιζέρια μικραίνει
Πια είναι ένα και δέκα και σιγά-σιγά σωπαίνει
Ήτανε στο μπόι μου αρχικά η μαλακισμένή

Μιά γριά στο 608 το εγκώμιο μου υφαίνει
Γιατί σηκώθηκα ευγενικά να κάτσει αυτή
Γι' αυτή καθένας παράδειγμα πρέπει εμένα να παίρνει
Η θέση βρώμαγε κατούρημα, γι αυτό είχα σηκωθεί

Ευχήθηκα προχθές χρόνια πολλά κι ότι ποθεί
Σ' έναν παλιό συμμαθητή που πάσχιζε να θυμηθεί
Από που με ξέρει, είχε λυπηθεί
Που να δει το εγώ μου που 'χε λίγο ηττηθεί

Γιατί εκεί είχα πει πως θα με βρει
Λίγο πιο πριν του είχα πάλι ευχηθεί
Ήταν πρίν πέντε λεπτά, μα μου παν μετά
Ότι ήταν ένας random τύπος που είχε ίδια μέρα γεννηθεί

Έχεις ξένερώσει, σ' έχω απογοητεύσει
Ξεκίνησα σοβαρός και τώρα πια το 'χω χέσει
Έχεις ξένερώσει, σ' έχω απογοητεύσει
Μα ίσως να σ' αρέσει αυτή η γλυκάλμυρη γεύση

Ευτράπελος που κάνει ευτράπελα
Αν ήμουν άγγελος τα πιο μεγάλα θα 'θελα φτερά
Γερά για απειρά πετάγματα
Να τραμπουκίζω αυτούς με τα στραβά κοιτάγματα
Ότι θέλω λέω πάλι, γάμα τα