Μίσος (Misos)

Φως δεν υπάρχει σε κέρδισε το σκοτάδι
Χαράματα τα ουρλιαχτά ξυπνήσανε τον Άδη
Φωνές που πνίγηκαν στο πιο βαθύ πηγάδι
Η Ατλαντίδα βούλιαξε μέσα σε ένα βράδυ

Ανήθικες ψυχές χορέψανε πάνω από πτώματα
Ψυχές που θελαν να ντυθούν με μαύρα χρώματα
Οι αλήθειες θάφτηκαν με πεθαμένα στόματα
Και οι ανάγκες γέννησαν πολλών ειδών εκτρώματα

Στιγμές που δείλιασε ο κόσμος να αλλάξει
Και από την δηλεία του πρόφτασε να ξεχάσει
Μήπως μπορέσει πιο ήρεμος να γεράσει
Και απλά να προσπεράσει όσα έχει περάσει

Ίσως αν άλλαζε αυτό να'ταν χειρότερα
Και απλά τα τέρατα να'τανε ομορφότερα
Πολλά φαντάσματα και μόνο μια όπερα
Χιλιάδες φόνοι χωρίς καμία απόπειρα

Στο τέλος λένε ότι όλα κρίνονται
Μα εγώ πιστεύω πως στο τέλος όλα κρύβονται
Η αρχή φτάνει το τέλος και υποκρίνονται
Και εγώ στέκω στην μέση και όλα τα κοιτώ να γίνονται

Τι να σου πω τι να μου πεις και να λέμε
Στερέψαμε από δάκρυα γι'αυτό και πια δεν κλαίμε
Στην άκρη του μυαλού ακόμα ακροβατούμε ξένε
Και αν δεν κατάλαβες ποτέ σίγουρα τότε όλοι φταίμε

Αυτά μας πνίξανε και χάσαμε το φως μας
Θηλιά περάσαμε μόνοι στον εαυτό μας
Βαθιά πενθήσαμε το πιο σκληρό εγώ μας
Μήπως γίνει το εμείς ελπίδα εκεί στον ουρανό μας

Σήμερα μίσος μου μυρίζει
Και είναι πιο σίγουρο ακόμα και από το ότι η γη γυρίζει
Αν είδες το γραπτό μου να σε αντικατοπτρίζει
Στο δίνω απλόχερα σου αξίζει

Σήμερα μίσος μου μυρίζει
Στο δίνω απλόχερα σου αξίζει

Είναι το μίσος