Ajayeb Shahr

[بخش ۱]

[مقدمه]
هه هه هه هه (حمید!)
رو بیت سفید (سفید!)
عجایب شهر
دو نفر!

[قسمت ۱]
آزاد شدم، خوشحالم ننه (ننه)
ایشالله آزادی قسمت همه
آزاد شدم، چشمامون تَره (آه)
ایشالله بیرون دنیا بهتره
آزاد شدم، بیا بغلم
همه جلو رفتن و من اَ همه عقبم (برررر)
آزاد شدم، بگو به منم
من تو حبس بودم و بی خبر همه عجبن
داستان شده؟ همه تو غمن
چرا لنگ و پاچه های همه رو همه ن؟ (هه)
ننه، ننه خاک تو سرم
ناموساً ناموسم، بریز آب پاک رو دستم
آزاد شدم، بده ببینم
همه سرا خمه، مگه تو این تلفنا چی میدن؟
این یابوا چی میگن؟
مردم گشنه ن، مگه اینا کجا چریدن؟ (آه)
بچه معروفام همه جمیله ن
فرهنگ چیه؟ معلوم نی کجا چپیدن! (کجان؟)
اینا چی میگن؟ لاتا چرا فیلم میگیرن؟
چرا خرج جنگ و اَ تو جیب میگیرن؟ (اَه)

[هم خوان]
عجایب شهر، عجایب شهر (بگو!)
ارازل وقت، اربابای شهر
نوکرای تخت، چماغا به دست
باید سیر کنیم، سیر کنیم گشنه ها رو سخت (بزن!)
عجایب شهر، عجایب شهر (اَه)
ارازل وقت، اربابای شهر (بله)
نوکرای تخت، چماغا به دست
باید سیر- باید سیر کنیم گشنه ها رو سخت

[قسمت ۲]
هه، عمو (ها)
عمو نوکرم، عمو-عمو چه خبر، عمو-عمو؟
دیروز اومدم و پر دردسرم
عمو راه داره بکش یه دست به سرم
پَ، عمو میگن، «همه لوکس شدن، بالاها توپ شدن
روغنا نون شدن، بقیه سوخت شدن
کور شدن، ویلاها توپ بوده؟» (چی؟) (چی؟)
میگن، «رواله، سوپ شده!»
عمو میگن، «خانوما سانتالن، مانتالن
خونه ی لاشخورا شیک میرن
میفروشن، میخرن»
عمو، میگن، «گرون شده!» (هه)
نخرم، میخرن، بدترم میبرن
هیچ کسم حرف نزد
عمو، عمو پدرا در همن، عمو
جلو خونواده هاشون هم شرمندن، عمو
عمو گشنه ها نزدیکن
انجمنا واسه گربه هاشون نذر میدن، عمو
عمو گشنه ها فحش میدن
لخت میشن، هُل میدن، لفظ میرن
عمو رفیقام بیکارن، بیمارن
جز امید چی دارن؟
چی دارن؟ چی دارم؟
عمو دیروز از حبس اومدم
حبس تو حبسِ نفس اومدم
عمو بکش یه دست به سرم
میخوام برگردم، دردت به سرم (هه)

[هم خوان]
عجایب شهر، عجایب شهر (بگو!)
ارازل وقت، اربابای شهر
نوکرای تخت، چماغا به دست
باید سیر کنیم، سیر کنیم گشنه ها رو سخت (بزن!)
عجایب شهر، عجایب شهر (اَه)
ارازل وقت، اربابای شهر (بله)
نوکرای تخت، چماغا به دست
باید سیر- باید سیر کنیم گشنه ها رو سخت

[وقفه]
عجایب شهر
(حمیدرضا)
([؟] زندانی می باشد)
(چرا؟)
ع-ع-ع-عجایب شهر
به خاطر تو خیلیا میرن، عجایب شهر (عجایب شهر)
داداشا، ایشالله آزادی همه تون

[بخش ۲]

[قسمت ۳]
من قول دادم که اگه رفتم دست پر باشم
بگم از زندونیا سخت
حال و هوای هم سلولیام قطع
همه کف بخششن (ها)
هر دوشنبه دلگرم میشن
چهارشنبه ها سرد میشن
کی می دونه جمعه ها چقدر دلتنگ میشن؟
با یه «ایشالله آزادیت»، دعا میکرد، داد میزد
داستان میگفت، محل میرفت، میخندید
حرف میزد، ولی ته ش با گریه دلش بد لک میزد
همه کف بخششن
نشه یه روز نبخشیده شن (اصلا)
تو این دل سنگین شب
نشه شاکیا واسه جبران ترقیب بشن، نشه (آه)
خدا زد به نام بخشنده حرف
ته ش نذار داستان شه تلخ
میدونم، خیلی سخته
ولی به مولا همه کف بخششن
(عجایب شهر)