Karakteriniz Öldü

Gün ortasındayım, karanlıktayım
Yerin altındayım aslen, güler beyaz maskem
Toprak bana mesken, geçmedim hiç testten
Gözyaşıyla boğuldum ben isyan için ses ver!
(Yada boşver)

Değer vereni sevcen, kim olduğunu bilcen
Bilmiyosan suscan abi napalım be bi gün sende ölcen
Başaramayıp küscen, engel arıycan karşında
Hep kendini dövcen!
(Ama önce!)

Hırsla kinle dolcan, sen kendini bulcan
Bulamasanda döncen abi napalım be bi gün sende durcan
Rüzgar gibi doğcan
Doğru yolda gitcen inan hasmın olur bolca
(Peki sonra?)

Doğru yürü şu yolda
Meleklerin sağda, şeytanların solda, sen bi tarafa bakma
Doğru yaptığım tek bişey kaldı-
-Onlar yumruğumdan değil benim kalemimden korkar!
(Ama bitti)

Kim olduğumu bildim, sor bu adam kimdir
Durcam öyle dimdik, içimdeki bu kindir
Duygularımı sildim, geçmişleri kirli
Vicdanları birli
(Hepsi birli)

İhanet beyinlerinde ben içlerini gördüm
En güzelini bulmak için sevgilerimi böldüm
Yaşamak kadar güzel gerçekleri söylemek
Bak aynı yere döndüm, karakteriniz öldü

Karakteriniz öldü!