Masalar dolu ama çekmecem boş
Ölmek istiyorum dertlerden çok
Semaya bakar eller kayboldu
Sevemiyorum artık tek neden yok
Hiç gelen yok yine tekneler boş
Günler karanlık geceler loş
Yeni bi ritimdir aklıma eklenen
Artık kalbime beklenen de yok
Sevemem yerine bi başkasını
Göremem kendimi kendimden
Başlamaz artık biten ritimler
Lügattaki sözler biter ve dinler
Deneyselleşen tahminler bile
Söndü gitti yine takvimden
Ölümselleşen hayatlarda ben
Duramam bi saniye vaktimden
Diktim gözleri duvarıma baktım
Baktığım gözleri fazla abarttım
Hissiyat elleri oldu karanlık
Verdim sözleri karanlık aldım
Arafta kaldım, düşleri kandır
Sensiz gecelere kendini yazdır
Geldim güneşine defteri baygın
Bunlara artık kalmadı saygım
Uzaklardayım dilimde sen yine
Küsüp gittiler gülümsemem diye
Gülümsenenlere gülümsemem ben
Gülersem elbet ölüm sebepler
Ölümse bekler kapımda
Gülümse gelmez yakınsa
Ölünen gözlere bakamaz oldum
Yakında değil bana takılma
Sizlere sanırım fazla inandım
Açtım çukuru da kendime kazdım
Kimseye asla tuzak kurmadım
Bize inanın ama uzak durmayın
Akılda tek soru sen niye yoksun
Göremeyen gözler gülüşüne yoksun
Bakışına doysun gülümsediklerin
Gelemedim ölüm bana bırak dedi
Gökyüzü artık açılamaz asla
Rengini kaybetmiş tuza basma
Tuttuğum eller fazla uzaklar
Bi günde değişir kendini kasma
Kaldır ömrünü koy kenara yine
Geri getiremez seni kinayeler
Ölüm vakitsiz ben yine durmam
Yana yana gelmedin eridi bu mumlar
Kaçtığı karanlık kendi gölgesi
Bugünden ibaret yoktur ertesi
Kördüğüme kısılan sesimdi benim ama
Gördüğüm şeylerin acıya bilenmesi
Sardığım yaraları açamadı tuzlar
Açtığın yaraları kapamadı kumlar
Acıya direnmek sabırları zorlar
Zulüm karşısına engele uğrar
Doğan ayın ışığını attı camdan ama
Dolunayın ışığını verdiler bana
Attım gökyüzüne seni kattım
Baktım aşıklar baktılar sana
Telefonum artık gereksiz oldu
Yollar bile yine sana gitmez
Baktım gülüşüne esir oldum ben
İstediğin yere git dertler bitmez