Το Υπόβαθρο (To Ypovathro)

Ποτέ δεν θα γίνω και δεν θα είμαι το χαλί τους

Δεν θα είμαι αυτή η πέτρα στην άυλη τους

Είμαι σαν την πέτρα που πετάγεται στα ματ

Σαν την πετρά που πετάγεται στα τανκς

...είμαι η μολότοφ που όταν σκάει κ εκρήγνυται φλόγες μόνο βγάζει

Σαν το αίμα που από την σφαίρα το κορμί τους τώρα στάζει

Τόση διψά για εκμάθηση και γνώση σαν παιδί στην Αφρική

Έχω πείνα με ερωτήσεις σαν τον άστεγο που σκέφτεται το πως που γιατί

Πως κατάντησε η ζωή αναλώσιμη η ανθρωπινή μορφή

Πλασμένα εσκεμμένα τόσα χρόνια ιστορία στο τι κάναμε τι θα κάνουμε υπολόγισαν το λόγο τον δικό μας δεν ζήτησαν

Νομίζαμε νομίζουμε πως ξέρουμε πως όνειρα κατακτήσαμε και δεν λυγίσαμε

Μακάρι η γενιά μου να το κάνει να ξυπνήσει πριν πεθάνει

Να μην θαυμάζει είδωλα που είναι φτιαγμένα για να τα έχει

Να έχει είδωλα που πρόσφεραν άτομα που θέλουν την ελευθερία τους να έχουν

Δύναμη στο λόγο φόβο χωρίς δάκρυ με χαμόγελο στα λάθη για να φτάσει κάθε βάθος σε αυτό που κάνει να έχει μόνο πάθος

Second verse:

Εκμετάλλευση ζωής με κανόνες των θνητών το υπόβαθρο για αυτούς

Να μην γίνεται να γίνεται απών δηλώνω μουσικά είμαι παρών

Εξέγερση στων ων φονικών μηχανών εναντίωση σε αυτών

Φύλακες της ψυχής αν δεν προσέξεις θα πιαστείς

Στην πίεση να αντέξεις μην χαθείς και αν υπάρχει μια δύναμη υπερφυσική

Ελπίζω να φανερωθεί και να είμαι εκεί

Στην συντέλεια του κόσμου τα λαμογια να τους βλέπω προσοχή

Να δω αν τα λεφτά τους θα τους σώσουν αν χάρη σε αυτά θα γλυτώσουν δεν νομίζουν θα πληρώσουν

Με αίμα και το στέμμα πέφτει κάτω με το κεφάλι

Τόσα βάρη στην πλάτη η χαρά μου φαίνεται οφθαλμαπάτη

Διαφθορά σε όλα τα κράτη ξέρουν το τι κανείς

Από την κλειδαρότρυπα σε παίρνουν μάτι

Τα μυστήρια του κόσμου δεν σταματάνε ερωτήσεις αναπάντητες αυξάνονται

Για τα άτομα που ψάχνονται για τα άτομα που δεν πείστηκαν

Άλλη φοβήθηκαν και σκάνε άλλοι που μίλησαν τους φάγανε