Kall sat undir kletti

Kall sat undir kletti
Og kordur sínar sló
Hann hafði skegg svo skrýtið
Og skögultönn og hló
Hann hafði skegg svo skrýtilegt
Og skögultönn og hló

Huldan upp í hamri
Heyrði ljúfan klið
Hún læddist út úr hamri
Og lagði eyrun við
Hún læddist út úr hamrinum
Og lagði eyrun við

Síðan hefur hvorugt
Hér um slóðir sést
Sá gamli var víst ekki
Eins gamall og hann lést
Sá gamli var víst ekki nærri
Eins gamall og hann lést