BOTTEGA VENETA

Zmienił Ci się wyraz twarzy w wyraz twarzy suki
Nie poznaję Cię, kiedyś byłaś dziełem sztuki
Kiedyś dla siebie, jak białe kruki
Teraz Ty dla mnie jak wróg i
Powidok zapachu Bottega Veneta
Nic nie czuję, faluję, V jak Vendetta
Idę sam, obok tam nieznana ona
Dwa duchy, po co nam imiona, dusza prędzej czy później skona
Chuj mnie to obchodzi, z przypadki dotyk jej dłoni po mnie wodzi
Płynę, ona nie studzi, ona nie chłodzi, o nic nie chodzi

Nie pytaj mnie, spytaj tony niepowodzeń
Nie pytaj, który raz, kolejny tonę
Mam kilka wspomnień z tamtych nocy w telefonie

Budzi mnie Twój krzyk, pokaż galerie
Łzy ocierasz zlewasz się w krzywą feerie
Barw, rozmazany kształt, chcеsz to płacz
Odblokuj ekran, kurwa, masz - sprawdź
Nic tam nie ma, aczkolwiek niе, nic nie ma, spokojnie
Ej mogło być, ale nie było, cisza po wojnie
Kiedyś głęboko w niej, dzisiaj to mielizny
I wraca chyja warte zdanie „ już więcej nigdy „
Po kilku dniach goją się blizny
Gotowi do gonitwy
Kilka uczynków dobrych, szczęście jest już w oczach Twych my
Wracamy, wracają plany, mała wiem, że się kochamy
Ale ja moim słońcu ciagle widzę plamy