Ο Thug Slime γεννήθηκε το 1996 στη Σόφια. «Η μητέρα μου είναι από τη Βουλγαρία και ο πατέρας μου από την Αφρική, Νιγηριανός» λέει. «Στην Αθήνα μετακομίσαμε όταν ήμουν στην πρώτη δημοτικού, στα Σεπόλια. Τα Σεπόλια έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη μουσική και στους στίχους μου, με έχουν επηρεάσει πολύ στον τρόπο που γράφω. Η γειτονιά μου έχει ό,τι έχουν οι γειτονιές στα Πατήσια, στην Κυψέλη, στην Αττική, στον Άγιο Νικόλαο, και έχει απ' όλα, τα καλά της και τα κακά της. Έχει απλούς ανθρώπους, ηλικιωμένους που ζουν εκεί 70 χρόνια, πολλούς ξένους, Τσιγγάνους, αλλά έχει και εγκληματικότητα, παρανομία, φόνους. Γι' αυτό έχει και πάρα πολλή αστυνομία, πολλούς της ομάδας ΔΙΑΣ, πολλούς ΟΠΚΕ, πολλή ασφάλεια.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι νέοι ράπερ είναι άτομα πολύ νεαρά που κουβαλάνε όλον τον ενθουσιασμό και τα λάθη που έχει αυτή η ηλικία. Στα 18 δεν είσαι ο ίδιος που είσαι στα 24 και σίγουρα είσαι πολύ αλλιώτικος στα 35. Όσοι κρίνουν πρέπει να έχουν την υπομονή να δουν πώς θα εξελιχθούν αυτά τα παιδιά.

Ήμουν στο ίδιο σχολείο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Με τον Κώστα, τον αδερφό του, ήμασταν στην ίδια τάξη. Έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μου. Τους θυμάμαι να παίζουν συνέχεια μπάσκετ, το βράδυ να πηγαίνουν στις προπονήσεις. Όσα έχουν καταφέρει τους αξίζουν. Δούλεψαν πολύ σκληρά γι' αυτό.

Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον, με έχουν επηρεάσει πολύ οι ιστορίες που άκουγα. Μικρό με γοήτευαν οι παράνομοι, τους είχα ως πρότυπο, γιατί τους έβλεπα στη γειτονιά με ωραία αμάξια, ωραία ρούχα, ωραία ρολόγια, να κυκλοφορούν με ωραίες κοπέλες, και για ένα παιδί ήταν σαν παράδειγμα του πώς “πρέπει να είναι ένας άντρας”. Μου έχουν μείνει όλα αυτά από τότε. Είναι μια ωραία γειτονιά τα Σεπόλια, όπου όλοι οι άνθρωποι γνωρίζονται μεταξύ τους, όπως σε κάθε γειτονιά. Δεν είναι γειτονιά που σε αναγκάζει να βγεις σκληρός. Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν delivery, παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο, το τι θα γίνεις είναι θέμα επιλογών, ξεκάθαρα.

Ως παιδί ασχολήθηκα με την μπάλα, μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο, αλλά είχα ένα πρόβλημα στο γόνατο και σταμάτησα. Μετά άρχισα το κάπνισμα, έκανα διαφορετικές παρέες και έφυγε τελείως το μικρόβιο για τα σπορ. Μέχρι πριν από δύο χρόνια ήθελα να γίνω επιτυχημένος επιχειρηματίας. Η μουσική μού άρεσε από πολύ μικρός. Πριν μετακομίσουμε στην Αθήνα άκουγα ραπ στο MTV. Η μάνα μου άκουγε ραπ από πάντα, οπότε υπήρχε στο σπίτι, όπως και το R&B, ο Μάικλ Τζάκσον. Έτσι είχα κι εγώ σχέση με τη μουσική.

ΡAΠ ΕΙΧΑ δοκιμάσει να γράψω από το δημοτικό, αλλά ποτέ στα σοβαρά. Μάθαινα πάντα τους στίχους όποιου τραγουδιού μού άρεσε, στα ελληνικά ή στα αγγλικά, άκουγα πολύ Going Through, ZN, σιγά-σιγά, όμως, έσβηνε το όνειρο, γιατί απογοητευόμουν από τους καλλιτέχνες.

Το 2017 γνώρισα τον Scar και τον Casino, τους Young Montanas, μπήκα σε ένα βιντεοκλίπ τους και όλοι μου έλεγαν “γράφεις καλά στην κάμερα, σου πάει, γιατί δεν ασχολείσαι;”. Άρχισα να το σκέφτομαι σοβαρά κι έκανα άλλη μια προσπάθεια στο ραπ.

Η πρώτη φορά που ηχογράφησα ήταν το καλοκαίρι του 2018, στο σπίτι του Mente Fuerte, ένα κομμάτι που δεν βγήκε ποτέ, αλλά εκεί κατάλαβα ότι εδώ είμαστε, αυτό είναι για μένα. Μου αρέσει να είμαι μπροστά στο μικρόφωνο, ένιωσα ότι έχω πράγματα να πω. Μέχρι τότε είχα γράψει κάποια κομμάτια, στίχους, αλλά από κει κι ύστερα άρχισα να γράφω σχεδόν κάθε μέρα. Τον Απρίλιο του ‘19 έβγαλα το πρώτο μου κλιπ. Είχα πολλή αυτοπεποίθηση, δεν ήξερα πώς θα εξελιχθούν ακριβώς τα πράγματα, δεν ήξερα ότι θα γίνουν ακριβώς έτσι, αλλά ήξερα ότι κάνω κάτι που αξίζει.

Γνωρίστηκα με τον Mad Clip το ‘18, όταν γυρνούσε ένα κλιπ, το “Λώρα”, που ήταν πολλοί μέσα. Τον Φεβρουάριο του '20 μου έστειλε μήνυμα να βρεθούμε σε ένα live του στο Περιστέρι, μιλήσαμε, μου εξήγησε ότι η Capital δεν είναι απλώς ένα label, είναι οικογένεια, και τα βρήκαμε. Μετά βρεθήκαμε με τους υπόλοιπους, με τον Light, με τον Skive, με τον FY, στην πολυπλατινένια απονομή για την Capital και την Panik που έγινε σε ξενοδοχείο στο Σύνταγμα, γνωριστήκαμε.

Κάναμε δύο κομμάτια εγώ και ο Scar με τον Skive και μέσα από αυτά τα sessions είδαμε ότι ταιριάζουμε. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που δουλεύει ο Skive, είναι πολύ εργατικός, έχει αυτί, κοζάρει, δεν θέλει να φύγει από του στούντιο χωρίς να έχει κάτι ολοκληρωμένο. Έτσι είμαι κι εγώ, δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν έχω βγάλει μια καλή δουλειά.

ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ταυτίζεται, όποιον πιτσιρικά τα ζει αυτά τα πράγματα και δεν μπορεί να ταυτιστεί με κάτι άλλο. Ο πιτσιρικάς που τα έχει δει θα το νιώσει αυτό που θα πω. Γράφω για ανθρώπους, όποιας ηλικίας και να είναι, που περνούν φάση με την κοπέλα τους, με τη μητέρα τους, που γενικά μεγαλώνουν και γίνονται άντρες. Ανοίγω το μικρόφωνο πλέον και ό,τι σκέψη έχω στο μυαλό μου, ό,τι σκηνικό μου έρθει, ό,τι έχω δει στη γειτονιά μου, ό,τι έχω ζήσει, όσα μου περάσουν σαν φλασμπάκ, τα ηχογραφώ.

Πιο παλιά, όσα σκεφτόμουν τα έγραφα στο κινητό. Μπορεί να γράψω για την κοπέλα μου, για τη μητέρα μου, για τη θεία μου, για τους κολλητούς μου, για πράγματα που έχω δει στη γειτονιά μου… Κάποιοι το κρίνουν πολύ περίεργα αυτό που κάνω, λένε ότι προμοτάρω άσχημα πράγματα, όμως δεν κάνω τίποτα παραπάνω από το μιλάω γι' αυτά που βλέπω. Ακούω πολλή κριτική και συνήθως με κρίνουν αυστηρά, χωρίς να ξέρουν, αλλά δεν με πειράζει.

Η αλήθεια είναι ότι δεν σκέφτηκα ποτέ τι εικόνα δείχνω στα στόρι του Instagram, αλλά είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι γκάνγκστερ. Αυτό θέλω να το πω, γιατί ο καθένας μπορεί να γράφει ό,τι θέλει για σένα. Είμαι σαν τις ειδήσεις, δεν μπορούν να σου αρέσουν όσα βλέπεις, γιατί έτσι είναι ο κόσμος. Αυτό κάνω κι εγώ, μιλάω για πολλά πράγματα που μπορεί να ενοχλούν. Είναι η αλήθεια, όμως, όσα γίνονται στην πόλη και στον κόσμο, εξηγώ όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μου, τι υπάρχει γύρω μου και τι ζω. Κι είναι πράγματα που δεν δείχνει η τηλεόραση, που δεν μαθαίνεις.

Πολύ συχνά αναρωτιέμαι γιατί πολλά σοβαρά θέματα που προκύπτουν στις γειτονιές της Αθήνας δεν τα δείχνουν στις ειδήσεις, θέματα που αφορούν τους ανθρώπους δίπλα μας, ανθρώπους αόρατους για τον κόσμο που μόνο με κρίνει. Γι' αυτά μιλάω εγώ».

Τον ρωτάω για τις κόντρες που έχουν μεταξύ τους οι ράπερ και ανεβαίνουν καθημερινά στα στόρι τους στο Instagram. «Τα beefs τι εξυπηρετούν; Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι μπορεί αυτά να κάνουν κακό στην εικόνα σου και όχι αυτά που λες;» «Ακόμα μεγαλώνω, ωριμάζω και βελτιώνομαι όσο μπορώ» λέει. «Λάθη κάνω πάρα πολλά, σίγουρα, αλλά ρώτα έναν 45άρη κι έναν 50άρη που με κρίνει τι έκανε αυτός στα 20 του. Δεν το λέω για άλλοθι, αλλά προσπαθώ συνεχώς να διορθώνω τα λάθη μου. Θα ήθελα να ακούω σχόλια για τη μουσική μου και όχι τα αρνητικά που λέγονται για μένα σχετικά με οτιδήποτε άλλο. Έκοψα τα ναρκωτικά και άρχισα να ραπάρω, δεν είμαι ο άνθρωπος που ήμουν πριν από δύο χρόνια και αυτό το λέω σε κάθε πιτσιρικά που συναντάω, σε κάθε παιδί στη γειτονιά μου, “μην πίνεις, κάνε κάτι με τη ζωή σου”.

Η αλήθεια είναι ότι δεν πρέπει να ανακατεύουμε το Instagram σε όλα, έχει κάνει μεγάλη ζημιά αυτό, και φτάνει κάποια στιγμή που το καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς πάντα να συγκρατηθείς όταν πρόκειται για beef, αντιδράς, αλλά το πρόβλημα είναι ότι όλα γίνονται δημόσια και κάποιες φορές πρέπει να απαντήσεις. Προτιμάω, όμως, να μιλήσω για τη μουσική μου, γιατί δεν είμαι τα 20 δευτερόλεπτα που βλέπει κάποιος στα στόρι.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι νέοι ράπερ είναι άτομα πολύ νεαρά που κουβαλάνε όλον τον ενθουσιασμό και τα λάθη που έχει αυτή η ηλικία. Και κάνουν μόνοι τους μουσική, δεν έχουν κανέναν να τους ελέγχει, είναι για πρώτη φορά ελεύθεροι να πουν και να κάνουν ό,τι θέλουν. Στα 18 δεν είσαι ο ίδιος που είσαι στα 24 και σίγουρα είσαι πολύ αλλιώτικος στα 35. Όσοι κρίνουν, πρέπει να έχουν την υπομονή να δουν πώς θα εξελιχθούν αυτά τα παιδιά. Στην Ελλάδα οι σούπερ σταρ είναι το πολύ 25 χρονών και έχουν χτίσει μια καριέρα μόνοι τους. Ε, δεν θα είναι ίδιοι στα 30 τους, ούτε σε ήχο ούτε σε στίχο.

Είμαι σαν τις ειδήσεις, δεν μπορούν να σου αρέσουν όσα βλέπεις, γιατί έτσι είναι ο κόσμος. Αυτό κάνω κι εγώ, μιλάω για πολλά πράγματα που μπορεί να ενοχλούν. Είναι η αλήθεια, όμως, όσα γίνονται στην πόλη και στον κόσμο, εξηγώ όσα συμβαίνουν στη γειτονιά μου, τι υπάρχει γύρω μου και τι ζω. Κι είναι πράγματα που δεν δείχνει η τηλεόραση, που δεν μαθαίνεις.

Ανυπομονώ να τελειώσει η καραντίνα για να αρχίσω να ζω άλλα πράγματα. Τον δρόμο τον έζησα, ανυπομονώ να ζήσω κι αλλιώς και να γράφω γι' αυτό μέχρι να κουραστώ. Το ραπ είναι η προσωπική σου εμπειρία, έχει αλλάξει ο τρόπος που τα λέει πια ένας νέος ράπερ, όχι μόνο εδώ, παντού. Το είδος έχει εξελιχθεί, κι εδώ αυτό δεν το δέχονται όσοι είναι από μία ηλικία και πάνω. Το κοινό της ραπ όμως είναι τεράστιο και δεν μπορείς να το κρίνεις χωρίς να το ξέρεις. Δεν είναι τυχαία η Νο 1 μουσική. Απλώς θέλει χρόνο. Όλοι οι άνθρωποι που απορρίπτουν το νέο ραπ θα το πάρουν το μήνυμα, θα βγουν κι άλλοι πιτσιρικάδες σαν εμένα που μιλάνε γι' αυτό που ζουν και σε λίγο δεν θα μπορούν να τους αγνοούν.

Δεν είμαι κακός άνθρωπος επειδή μιλάω για σκληρά πράγματα. Τη δική μου αλήθεια δεν θα την αλλάξω ποτέ. Ο κυριότερος στόχος μου είναι να βοηθήσω τους ανθρώπους γύρω μου, όσο και με όποιον τρόπο μπορώ, να βελτιώσω τον εαυτό μου σε πολλά θέματα, γιατί πολύς κόσμος παρεξηγεί και δεν τον κατηγορώ ‒ κάποιοι με το δίκιο τους. Θέλω να βελτιωθώ ως άνθρωπος γενικά, να προσέχω λίγο πιο πολύ τον εαυτό μου, γιατί νιώθω ότι τον έχω παραμελήσει πολύ τον τελευταίο καιρό, να δώσω περισσότερο βάρος στην υγεία μου. Αυτός είναι ένας στόχος σημαντικός.

Έχω τρελαθεί με την καραντίνα, δεν την παλεύω καθόλου μέσα, προσπαθώ όμως να δουλεύω όσο περισσότερο μπορώ, να βγάλω όσο πιο πολύ υλικό γίνεται. Έχω 50 ακυκλοφόρητα κομμάτια, ένα mixtape, ένα άλμπουμ και τρία κλιπ έτοιμα, τα οποία θα τα ανεβάσω σταδιακά μέχρι να περάσει όλο αυτό και να ξεκινήσουν πάλι τα live. Μου λείπουν πολύ τα live, μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι πάνω στη σκηνή, νιώθω αγάπη, την οικειότητα με τον κόσμο, ειδικά όταν το κοινό είναι καυλωμένοι πιτσιρικάδες που ξέρουν τους στίχους απέξω. Kάποιοι ξέρουν ακόμα και τους στίχους από τα ακυκλοφόρητα κομμάτια, λέξη προς λέξη, από τα στόρι που ανεβάζω.

Προσπαθώ να εστιάσω στα θετικά και να εκμεταλλευτώ την καραντίνα όσο μπορώ. Η μουσική είναι η μόνη μου ασχολία και δεν συγκρίνεται η ευχαρίστηση που μου δίνει με οτιδήποτε άλλο. Τώρα που έβαλα μικρόφωνο στο σπίτι κάνω μόνο αυτό και είναι σαν την προπόνηση που πήγαινα παλιότερα, εκτονώνομαι, ανοίγει το μυαλό μου, πλουτίζει το λεξιλόγιο, βελτιώνεται η φωνή μου, ο τρόπος που εκφράζομαι, το πώς μιλάω. Το έχω βελτιώσει πάρα πολύ αυτό, παλιότερα έτρωγα λέξεις.

Δεν είμαι πολύ κοινωνικός, είναι κάτι που πρέπει να φτιάξω. Μου αρέσει να κάθομαι με φίλους, με ανθρώπους που εμπιστεύομαι, για να νιώθω ασφαλής. Πέρσι δεν ήθελα να μιλάω με κανέναν, ακόμα δεν μπορώ να πάω σε ψυχολόγο, δεν νιώθω άνετα να μιλήσω, όπως μιλάμε τώρα μαζί. Από μικρός δεν μπορώ να ανοιχτώ. Κι αν το κάνω, μετά έχω ανασφάλειες. Η μουσική με έχει κάνει πιο υπεύθυνο. Ξέρω ότι με ακούν πολλά μικρά παιδιά και επηρεάζονται, οπότε προσπαθώ να είμαι καλό πρότυπο, προσέχω πιο πολύ πλέον πώς αντιδρώ. Ακόμα και στα στόρι δεν είμαι ο ίδιος πια. Στο στούντιο είναι σαν να πηγαίνω σε ψυχολόγο, εκτονώνομαι πολύ.

Δεν υπάρχει φόβος, όλα στη ζωή είναι, ο φόβος είναι ψέμα. Ανησυχώ για την προδοσία, την απογοήτευση που μπορεί να πάρω από ανθρώπους. Με ενοχλεί η αδράνεια, πάρα πολύ, όταν βλέπεις ότι κάποιος κοντά σου δεν είναι καλά και δεν κάνεις τίποτα. Αυτό ξεκινάει από το πιο μικρό κομμάτι της κοινωνίας και πιάνει όλη τη χώρα. Με ενοχλεί η ασέβεια. Οι κακοί άνθρωποι. Δεν θα έπρεπε να είμαστε έτσι, η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιστορία, αλλά δεν ξέρω αν μου πέφτει λόγος, αν μπορώ να το σχολιάσω αυτό.

ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ 2005 στην Ελλάδα, έχω ζήσει εδώ σχεδόν όλη μου τη ζωή και κάποιοι δεν με βλέπουν σαν Έλληνα. Ωστόσο, ρατσισμό δεν έχω υποστεί με την έννοια του bullying. Έχω ακούσει πολλές βρισιές, αλλά δεν είχα κανένα θέμα στο σχολείο.

Θέλω να δω πώς θα εξελιχθούν αυτά τα παιδιά που μπαίνουν συνέχεια στο παιχνίδι. Κάθε μέρα βγαίνει και ένας καινούργιος ράπερ και όλοι εμπνέονται από κάποιον άλλο. Κάποιοι από αυτούς βγάζουν ‒κατά λάθος; Συνειδητά;‒ έναν πολύ καινούργιο ήχο. Προσωπικά, έχω εμπνευστεί από πολλούς ράπερ, από τον 2Pac, τον Biggie, τον Lil baby, τον 50 Cent, από τον Michael Jackson, και όλα αυτά με έχουν κάνει αυτό που είμαι και αυτό που ακούγομαι. Και πολλά άλλα παιδιά που βγάζουν έναν δικό τους ήχο δεν σου πάει το μυαλό ότι έχουν εμπνευστεί από κάτι συγκεκριμένο.

Δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα εξελιχθεί ο ήχος, αλλά τον παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και χαίρομαι όταν βλέπω πιτσιρικάδες να ασχολούνται με αυτό. Μιλάω με πολλούς καινούργιους, δεν έχω ανασφάλειες, δεν είμαι ο τύπος που δεν θα σε αναγνωρίσω αν αξίζεις, όλοι μπορούμε να πετύχουμε. Αν είναι λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι οι άνθρωποι στον χώρο της μουσικής μπορούν να βγάλουν όλοι λεφτά, να ζήσουν όλοι από αυτό, να είναι όλοι καλά και ευτυχισμένοι».