Siniša Tufegdžić
Siniša Tufegdžić srpski je harmonikaš, kompozitor i aranžer. Rođen je u mestu Radenković kod Sremske Mitrovice, gde je i odrastao.
Kao dete zainteresovao se za muziku. U sedmoj godini počeo je da svira na očevoj harmonici. Svoju prvu dugmetaru dobio je u desetoj godini. Muzičko znanje je sticao na privatnim časovima, jer u to vreme u državnim muzičkim školama nije postojalo obrazovanje za instrumentaliste na dugmetarama. Njegov profesor u poznatoj školi harmonike ‘Krnjevac’ u Beogradu bio je Aleksandar Todorović- Krnjevac.
Kao četrnaestogodišnjak postao je član najpoznatijeg i najboljeg mačvanskog orkestra koji je oformio i vodio tada poznati lokalni pevač Đoka Savatić. Sa 15 godina našao se prvi put na takmičenju harmonikaša koje je organizovao list “Kekec” u Obrenovcu i pobedio. Zbog muzike i harmonike prekinuo je redovno školovanje u trećoj godini srednje pedagoške skole, jer je sve češće na časovima u školi spavao, umoran od večernjih svirki koje su trajale do ranih jutarnjih časova.
Na nagovor roditelja i prijatelja posle tri godine, 1986. godine, Siniša se našao na prestižnom takmičenju harmonikaša u Sokobanji. Nadmetao se u kategoriji seniora za titulu “Prva harmonika Jugoslavije” i osvojio treće mesto, a naredne dve godine bio je vicešampion. Godine 1989. najzad je pobedio i stekao titulu “Prva harmonika Jugoslavije”. Iste godine počeo je da svira u orkestru Miće Nikolića i da sa njim radi u studiju. Učestvovao je na pločama brojnih poznatih pevača – Šabana Šaulića, Vide Pavlović, Ljube Aličića, Enesa Begovića, Hasana Dudića… Ne samo da je svirao, nego je i komponovao i raspisivao aranžmane.
Godine 1990. Tufegdžić je snimio i objavio svoj diskografski prvenac, solistički instrumentalni album, longplej ploču i kasetu “Svitanje” za “Jugodisk”. Posle tri godine osnovao je i svoj orkestar, a ubrzo se na tržištu našao i njegov drugi samostalni album “Noćna mora-čokoladni voz” sa znakom “Juvekomerca”.
Kolo “Čokoladni voz” za veoma kratko vreme je osvojilo simpatije slušalaca, postalo veoma popularno i traženo na svim radio stanicama,veseljima i kafanama širom zemlje, a njemu je donelo širu popularnost. To kolo je postala neka vrsta njegove muzičke lične karte.
Pratio je na velikim turnejama Šabana Šaulića po Bugarskoj, Miloša Bojanića po Australiji i Švajcarskoj, Mitra Mirića po gradovima Austrije i Nemačke.
Treći album Siniša je objavio 1995. godine pod nazivom “Ciganska svadba”. Bila je to “živa” svirka sa njegovim orkestrom. Naredne godine na tržištu se pojavilo novo izdanje, “Carske kočije”.
Godine 1998. dobio je godišnje priznanje, nagradu “MELCO” kao instrumentalista godine na manifestaciji “YU dani estrade”. Te godine je počeo da radi u studiju Gorana Ratkovića Raleta. Njegova harmonika čula se na albumima tadašnjih brojnih zvezda “Grand produkcije” – Stoje, Jane, Sanje Đorđević, Šekija Turkovića, Nataše Đorđević, Šabana Šaulića, Đanija…
Na turneji po Americi pratio je Miloša i Baneta Bojanića, Daru Bubamaru, posle i Lepu Brenu. Ipak, sve dotašnje rekorde Tufegdžić je oborio 2000. godine, kada je snimio album “Mercedes”. Istoimeno kolo postalo je apsolutni hit na domaćoj muzičkoj sceni. Miodrag M. Ilić, čelni čovek “Juvekomerca”, diskokuće koja je objavila to izdanje, pričao je da je Sinišin album prodat u mnogo većem tiražu nego brojne pevačke kasete.
Godine 2002. odlazi na turneju po Kanadi sa Nedeljkom Bajićem Bajom, Na manifestaciji “Zlatni melos” 2003. Tufegdžić je dobio nagradu “Melco” za najslušanije kolo – “Mercedes”, a 2004. godine nagradu od RTV-BN za najslušanije instrumentale.
Svirao je za Snežanu Đurišić, Veru Matović, Šikicu, Ćanu, Bekija Bekića, Halida Muslimovića, Zlatu Petrović, Mileta Kitića, Zoricu Marković, Baju Malog Knindžu…
Poslednjih godina Siniša samostalno radi u muzičkom ateljeu “Louis & Peruzza” u Beogradu, gde se bavi komponovanjem, aranžiranjem i produciranjem.