Bane Vasić
Branislav Bane Vasić (Beograd, 10. jul 1969) nagrađivani je srpski harmonikaš, klavijaturista, kompozitor, aranžer, producent i profesor harmonike.
Rođen je u Beogradu i od najmlađih dana je pokazivao talenat za muzikalnost i harmoniku. Harmoniku je počeo da svira sa pet godina, a sa sedam godina je upisao i nižu muzičku školu “Božidar Adžija”. Profesori ga, uvidevši njegov raskošni talenat, upućuju kod čuvenog profesora harmonike Dragana Vasovića Vasketa. Sa njim savladava i usavršava tehniku sviranja i virtuoznost po kojoj će ostati trajno prepoznatljiv.
Njegov prvi orkestar je bio KUD “Frula” sa kojim je osvojio brojne nagrade i imao puno gostovanja širom Evrope. Sa sedamnaest godina postaje član orkestra Singidunum, gde sa njim prati brojne zvezde narodne muzike tog doba svirajući po elitnim beogradskim restoranima tog doba u Skadarliji.
Omiljeni muzički opus u to doba su mu bili Rokeri s Moravu, revolucionarne patriotske pesme iz komunističkog perioda, džez i klasika.
Svoj prvi studijski rad je ostvario u orkestru Bore Runića na albumu Duška Kostića, “Ti si bila moja prva ljubav”.
Ubrzo će nakon raspada prvobitne muzičke i sviračke postave Južnog Vetra njegov talenat primetiti tekstopisac Nikola Grbić koji će ga preporučiti Miodragu M. Iliću. Do saradnje i dogovora dolazi brzo i već 1991. godine na albumima Kemala Malovčića “Ti si moj 13. broj” i Mileta Kitića “Gledaj me u oči”, će zameniti Pericu Zdravkovića na poziciji harmonikaša i klavijaturiste. Pošto njegov kolega gitarista Dragan Adamović- Kajga koji je došao iz Luisovog orkestra nije ispunio očekivanja Miodraga Ilića, on napušta grupu, a Južni Vetar nastavlja da radi kao dvojac Ilić-Vasić, sve do 1999. godine kada će im se priključiti Sava Bojić.
Zahvaljujući njegovom dolasku i načinu sviranja, Južni Vetar je promenio i zaokrenuo svoj pravac i filozofiju zvuka iz orijentalnog u šumadijski stil. Zbog svoje virtuoznosti i vrhunskih foršpila će biti vrlo popularan kod južnovetrovaca. U studijskom radu je najčešće koristio harmoniku Scandalli i klavijature Roland JV1080, Roland JV2080, Roland JV80, Roland XV3080 i Yamaha TX81Z.
Paralelno sa radom u Južnom Vetru tokom devedesetih počinje da radi i autorske albume sa svojim orkestrom, snimajući u Studiju MMI za manje poznate pevače poput Duška Petrovića, Bajrama Saitovića Bakija a povremeno gostuje i u orkestrima Bokija Miloševića i Milorada Miće Nikolića gde radi aranžmane i svira deonice sa harmonikom.
Na SIWA takmičenju za prvu harmoniku Srbije u Aranđelovcu, 1993. godine, pobeđuje i osvaja titulu Prve harmonike Srbije, a u finalnom nadmetanju i ocenjivanju je pobedio kolegu i danas takođe vrlo uspešnog harmonikaša Vladu Panovića.
Na oduševljenje fanova povratkom Save Bojića u Južni Vetar 1999. na albumu Acka Nezirovića, ponovo se formira muzički trojac ali će on vrlo kratko trajati jer će Bane napustiti Južni Vetar 2000. godine nakon Sinanovog albuma “Ne daj da te ljubi on”. Pred kraj boravka u JV zajedno sa Savom Bojićem radi aranžmane i produkciju za albume Mitra Mirića, Mahira Burekovića, Lepe Lukić i Jašara Ahmedovskog za ZaM produkciju.
Glavni razlozi odlaska su želja za izgradnjom solo karijere, sopstvene produkcije, pedagoškim radom i očuvanjem živih instrumenata u produkciji što u Južnom Vetru više nije bio slučaj zbog programiranja i kompjuterizacije instrumenata. Ipak i pored odlaska jedan je od retkih članova Južnog Vetra koji je ostao u fantastičnim odnosima sa Miodragom M. Ilićem i vrlo često je na njegov poziv na pojedinim singlovima tokom 2000' i 2010' bio gost Južnog Vetra gde je svirao deonice na harmonici i klavijaturi, a poslednji takav primer je i najnovija pesma Šemse Suljaković sa Južnim Vetrom posle 28 godina – “Akšam pade niz mahalu”.
Nakon razlaza sa Miodragom Ilićem nastavlja projekte sa najuspešnijim pevačima tog vremena kao što su Lepa Lukić, Jašar Ahmedovski, Zlata Petrović, Ljuba Aličić i Šeki Turković.
Danas radi u svom studiju ali gostuje i kao muzičar na drugim projektima a snimao je i muzičke podloge za reklame poznatih brendova kao i soundtrack za seriju “Vratiće se rode”.
Čest je gost u televizijskim emisijama sa zabavnim karakterom i šou programima koji promovišu narodnu muziku a povremeno se bavio i klasičnim muzičkim “tezgarenjem”. Poslednjih par godina radi mahom kao autor pesama Grand produkcije i Zvezdi Granda, a saradnje vredne pomena su pesme za Biljanu Sečivanović, Ildu Šaulić i Nikolu Rokvića.
Jedan od najvećih uspeha Baneta Vasića u poslednjim godinama je kompozicija i aranžman pesme “Žal” u izvođenju Šabana Šaulića.
Bane Vasić se vrlo uspešno bavi pedagoškim radom, ima sopstvenu školu harmonike gde obučava, pronalazi i otkriva nove mlade talente.