Âşık Veysel Şatıroğlu, 1894 yılında Sivas Vilayeti'nin Şarkışla ilçesine bağlı Sivrialan köyünde dünyaya geldi. Şatıroğlu'ndan önceki soyadı Ulu'dur. Bir zaman çiçek hastası olan Veysel, yedi yaşında bu hastalıktan dolayı iki gözünü de kaybetti.

Babasının, Veysel'e oyalanması için aldığı bağlamayla, başka ozanların türküöerini çalmaya başladı. 1930 yılında Sivas Maarif Müdürü olarak görev yapan Ahmet Kutsi Tecer ile Kutsi Bey tarafından düzenlenen bir şairler gecesinde tanıştı. Kutsi Bey tarafından verilen destek ile birçok ilim yapmaya başladı.

Âşık geleneğinin son büyük varlıklarından olan Veysel, bir dönem yurdunu dolaşarak Köy Enstitüleri'nde saz hocalığı yaptı. 1965 yılında özel kanunla maaş bağlandı. 1970'li yıllarda Selda Bağcan, Gülden Karaböcek, Hümeyra, Fikret Kızılok ve Esin Afşar gibi bazı müzisyenler Veysel'in incelemelerini düzenleyerek yaygınlaşmasını sağladı. Veysel'in çocuklarından öğretmen olan Bahri Şatıroğlu, babasının hayatını gün gün deftere almış ve pek çok çalışmaya kaynak kişi olarak katılmıştır. Ayrıca Bahri, velisinin saz ve söz geleneğini sürdürmektedir.

Eserlerinde Türkçesi yalın olan Veysel, dili ustalıkla kullanır. Yaşama sevinciyle hüzün, iyimserlikle umutsuzluk şiirlerinde iç içedir. Doğa, toplumsal olaylar, din ve siyasete ince eleştiriler yönelttiği şiirleri de vardır. Şiirleri, Deyişler, Sazımdan Sesler, Dostlar Beni Hatırlasın isimli kitaplarında toplandı. 1973 yılında ölen Veysel'in eserleri, Ölümünden sonra Bütün Şiirleri adıyla tekrar yayınlandı.