Blah-Blasphemy

Πρώτα απ’ όλα η σιωπή δεν προβλέπεται
Όποια κάνη στην αλήθεια και να στρέφεται
Πάντα φτάνει έστω κι αργά εκεί που πρέπει
Να γαμήσει τα μυαλά τα καθώς πρέπει
Σε ‘σας μιλάω με τις πολλές αμφιβολίες
Κι ένα βουνό σέρνω μαζί μου αυθαιρεσίες·
Χωρίς ικεσίες απευθύνομαι σ’ όσους τολμούν
Να σηκώσουν το χέρι και να πουν (πως)
Ορκίζομαι τη ζωή να μην προδώσω·
Ορκίζομαι ό,τι μπορώ θα γλιτώσω· ορκίζομαι ποτέ να μην το βουλώσω
Κι άνθρωπος κι εγώ κάποτε ελεύθερος να νιώσω
Κι εμπρός βλάσφημος να μείνω κι εχθρός
Η αξιοπρέπεια είναι ο μόνος μου οδηγός
Μα όχι προς το φως – το καπηλεύονται οι άδειοι –
Ούτε προς το σκοτάδι το ξεραμένο πηγάδι
Μα προς εκείνο το κρυφό το μονοπάτι πέρα
Κι αν είμαι άξιος να το περάσω σαν σφαίρα
Που θα κεράσει το τίποτα λαβωματιά θανάσιμη
– code 11, blah blasphemy

Ματώθηκες απ’ όλα τ’ ανιστόρητα
Και στάθηκες κοντά σ’ όλα τα απαρηγόρητα
Πύρινη γλώσσα γίνε τώρα και λαβωματιά θανάσιμη
– code 11, blah blasphemy
Στα συγκαλά σου, έλα, έχεις γερή κράση
Τους τα ‘χωνες στη φέξη, τώρα χώσ’ τα και στη χάση·
Σε καρτερούν οι αποκλεισμένοι οι προδομένοι κι οι άσημοι
– code 11, blah blasphemy

Πριν ορκίστηκα, με το χώμα ταυτίστηκα
Ήπια τον ουρανό και δε γκρεμίστηκα
Κι απλά είμαι ένας αλήτης μόνο από το Πέραμα
Σκέψου τι θα κάνεις εσύ αν βρεις το πέρασμα.Ξεκόλλα· τα όμορφα σου ανήκουνε όλα
Και μίλα κι απόψε κάπου ξεγεννάει η ξεφτίλα
Διαλέγουνε κομμάτια σου και κάνουνε μοντάζ
Βούτα ένα σπρέι και κάνε στη ψυχή τους σαμποτάζ
Γίνε με στίχους η φωνή του αποκλεισμένου, με ήχους
Η οργή του κουρασμένου στους τοίχους
Η ντροπή του ξεπεσμένου, ελπίδα στα μάτια κάθε φοβισμένου
Προκειμένου να σ’ ακούσουν, βλαστήμα –
Έτσι κι αλλιώς για όλους μας έπεσε σύρμα
Να μαντρωθούμε, με κάθε τρόπο να διασυρθούμε
Και με κάθε μέσο να διαλυθούμε
Εγώ αρνούμαι, εμείς κερδίσαμε ό,τι ζούμε
Kι ας μας κλέβουν τα μισά, δεν υπακούμε
Ό,τι είναι θα το πούμε· τρέμετε ξεπουλημένοι κι άτιμοι –
Θα επιβιώσουν κι οι βλάσφημοι